Ողբ Եդեսիոյ

Երուսաղէ'մ քաղաք մեծի թագաւորին երկնաւորի,
Ուստի Օրէնք եւ Մարգարէք աղբերաբար բղխեալ յերկրի,
Յորմէ Որդին Հօր միածին լոյս ծագեցաւ անճառելի
Եւ ինձ գրեաց երանութիւն յառաջագոյն, քան զամենի.
Քանզի նախկի հաւատացի, զՈրդի ընդ Հօր դաւանեցի,
Որով թէ ոչ յանդգնէի, զիս վեհագոյն քեզ ասէի:
Ի քեզ սպանին զՏէրն ի փայտի, ես ի հեռուստ երկրպագի.
Թէպէտ եւ այժմ ի մի հոգի երկրպագեմք նորին խաչի:
Բայց դու լսեա, ո'վ սիրելի, տարագրելոյս աղաղակի,
Լե'ր մխիթար ցաւակցելի եւ ցո'յց ինձ դեղ բեկեալ սրտի:
Եւ դու, Հռո'մ, մայր քաղաքաց, գերապայծառ եւ պատուելի,
Մեծին աթոռդ Պետրոսի առաքելոց գլխաւորի.
Եկեղեցիդ անշարժելի, ի Կեփայեան շինեալ վիմի,
Դրաց դժոխոց անյաղթելի եւ կնիք երկնիցն բացողի,
Որթ վայելուչ բազմաստեղեան եւ հաստարմատ տունկ Պօղոսի,
Առոգելով արեամբ նորին, որպէս զդրախտն, որ յԱդենի,
Մասին հասեալդ Ղուկայի, աստուածային մատենագրի,
Ահա առ քեզ բանս խօսիմ, վիճակ ՚ւ աթոռս Թադէի:
Լո'ւր ի հեռուստ իմոյս ձայնի, լե'ր ողբակից ինձ յայս վայրի,
Լա'ց ընդ լացողս, որպէս ասի ըստ գրեցելումն առ քեզ բանի:
Ձե'ռն մատո վաղվաղակի ինձ` կապելոյս ի տան բանտի,
Ա'ռ զվրէժս աններելի ի թշնամւոյն զիս գերողի:
Առ քեզ են բանք իմ փարելի, ո'վ դու քաղաք յոյժ պանծալի,
Զոր Կոստանդեայ թագաւորի շինեալ ի սկիզբն Ասիայի:
Երկրորդ եղեալ Երուսաղէմ եւ նոր Հռոմ զարմանալի,
Սիրեցելոյն աշակերտի աթոռ գոլով փոխադրելի:
Ժողովարան սուրբ վկայից, տուն եւ տեղի մաքրագունի,
Գահոյք հզօր մեծ արքայի, յերկրի նման երկնաւորի:
Լո'ւր ինձ եւ դու խոնարհաբար, ո'ւնկն մատո լալոյս ձայնի,
Զի սեփական ես քո էի մայրաքաղաք քում վիճակի:
Ի քէն շինեալ յիս տաճարի` անուանակիր քոյդ խորանի,
Հանգոյն վերինն Սիմոնի, անհամեմատ երկրաւորի:
Բայց այժմ թողեր զիս ամայի, իբրեւ զբու յաւերակի,
Կամ որպէս մարդ անօգնական եւ ի մեռեալս անյիշելի,
Զոր պաղատիմ զարթուցանել զզօրութիւնդ անվանելի,
Հատուցանել բազմապատիկ զվրէժ` ի ծոց իմոյ նեղչի:
Ահա գոչեմ առ դրունս քո, մայրաքաղաքդ Եգիպտոսի,
Աղեքսանդրիա ցանկալի, անուանակիր քում շինողի,
Որ ես աթոռ դու Մարկոսի` մեզ աւետեաց քարոզողի,
Որ եւ դրախտին աստուածայնոյ տունկ բանաւոր ի քեզ տնկի:
Արմաւենիք ծաղկեալ ի տան, հոյլք արդարոց Տեառն ընծայի,
Եւ որպէս մայրք Լիբանանու են միանձունք քոյդ նահանգի,
Հրեշտակերամք եւ խաչակիրք եւ անմարմնոց նմանք յերկրի:
Հիմն արմատ ուղղափառաց, տարամերժող հերձուածողաց
Էին գումարք հայրապետաց, որ առ ի քոյդ նախագահի,
Թէպէտ եւ չեն այժմ ի միջի, այլ լոկ երազ են գիշերի,
Քանզի եղեր եւ դու այրի, կարծեմ նման ինձ ողբալի:
Երբեմն էաք մեք ըղձալի, բայց այժմ եղաք յոյժ եղկելի.
Որով հայցեմ, ո'վ բաղձալի, ողբակցելով ինձ յայս վայրի,
Զի հաւասար հանգունակի յանօրինաց եղաք գերի:
Արդ, մխիթար այսմ աղէտի մեզ երկոցունց լինիցի`
Մաքուր մաղթանս աղերսալի մատուցանել Տեառն արարչի,
Զի բարկութիւնն, որ ըստ մեղաց, ի քաղցրութիւն փոխարկեսցի,
Ի տեսանել ի մեզ` բարի, ՚ւ ի թշնամիս` լինել չարի,
Թէ աստանօր հաճոյասցի եւ եթէ անդ հատուցանի:
Բանիւ դատմամբ ընդ քեզ կագիմ, ո'վ Անտիոք քոյր սիրելի,
Առաքելոց տուն եւ տեղի յԱւետարանն Մատթէի.
Յորում անունն սքանչելի նախ առաջին ի քեզ դնի,
Որ քրիստոնեայն վերակոչի երկրպագուացս Քրիստոսի,
Իմ մերձաւոր եւ անձկալի` յուրախութեան ժամանակի:
Ընդէ՞ր չհասեր վաղվաղակի ինձ ի թիկունս օգնականի,
Այլ թոյլ ետուր վասն խեթի մատնիլ ի ձեռս անօրինի:
Արդ, լո'ւր իմոյս դառն ձայնի եւ լեր կցորդ այրման սրտի,
Լա'ց ընդ լալիս յամենայնի, վասն իմ իջո ջուր վտակի: