Արդ
այս
բարիքն,
որ
պատմեցան,
փոքր
ի
շատէ
բան
ճառեցան,
Որ
ի
յանցեալ
դարուն
սկսան
եւ
այժմ
առին
փոյթ
զվախճան,
Յորում
էի
յուրախական
մասին
հասեալ
երանական,
Ի
տեսողաց`
ներբողական
եւ
լսողաց`
զարմանական:
Բայց
ի
հասեալ
ներկայական
ժամանակիս,
որ
դիպեցան,
Բարիքն
ամէն
սպառեցան,
եւ
քաղցրութիւնքն
դառնացան,
Եւ
երանի
տալոյն
փոխան,
զիս
եղկելի
այժմիկ
կարդան:
Արդ
թշնամեաց
դասքն
խնդան,
եւ
սիրելիք
ձայնիւ
ողբան,
Գլուխ
ի
վերայ
իմ
ամբառնան,
որք
ի
ներքոյ
ոտիցս
եդան:
Ազգն,
որ
ծառայքն
էին
բնական,
ծնունդք
՚ւ
որդիք
աղախնական,
Ի
Սառայէ
փախստական
Հագար
՚ւ
որդին
հալածական,
Զի
մի'
ժառանգ
հայրական
Աբրահամու
գոլ
սեփական,
Այժմ
յազատիս
վերայ
յարեան,
հանել
զտիկինս
կամեցան,
Անժառանգել
զիս
խորհեցան
եւ
հալածել
յորդւոց
մարդկան:
Եւ
թէ
զիա՞րդ
այս
գործեցան
կամ
յի՞նչ
իրաց
պատահեցան,
Ժամ
է
ասել
դէմ
յանդիման,
պատմել
բանիւ
ողբերգական:
Թէպէտ
եւ
յոյժ
անհնարական
է
զբովանդակն
ասել
մեզ
բան,
Սակայն
փոքունք
մեզ
բաւական
յայտնել
զաղէտն,
որ
դիպեցան:
Քանզի
այգւոյն
զիս
պահապան
եդ`
որ
ստեղծ
զիս
ի
սկզբան,
Եւ
աւանդեաց
ինձ
պատուիրան,
ուստի
եւ
կեանք
անմահական:
Յայնժամ
որդիքն
մայրական,
մարտեան
ընդ
իս
պատրողական,
Տեսեալ
ի
փառս
անզուգական`
չար
նախանձու
բորբոքեցան.
Յերկիր
հանին
անիծական,
փուշ
եւ
տատասկ
յորմէ
բուսան,
Մեղօք
լցին
անյագական`
սիրոյ
մերժեալ
յարարչական:
Մինչեւ
Հովիւ
արիական
խնդրեաց
զհօտն
իւր
բանական,
Բարձեալ
ի
յուսն
աստուածական`
հանեալ
ի
վեր,
ուստի
անկան:
Սակայն
դարձեալ
թշուառացայ,
յերկնից
յերկիր
կործանեցայ.
Ի
բարձրութեանցն
վայր
անկայ,
խոնարհեցայ
եւ
ափշեցայ:
Զպատուիրանն
մոռացայ
եւ
յօրինացն
հեռացայ:
Բազմատեսակ
մեղօք
լցայ
եւ
չար
գործովք
աղտեղացայ:
Սողոմոնեան
խորան
եղայ
եւ
Կեդարու
անուանեցայ,
Քանզի
խեթիւ
յիս
հայեցաւ
լոյսն
արեւուն,
եւ
սեւացայ:
Արդ,
վայ
ասեմ
ինձ
ըստ
Դաւթայ,
քանզի
երկար
պանդխտացայ
Ի
սկզբանէ,
յորմէ
սկսայ
լինել
ազգի
ցեղին
Հռոմայ:
Յայնժամ
յարեան
ի
յիմ
վերայ,
ազգ
եւ
ծնունդն
Հագարայ.
Յառաջ
զորդիսն
իմ,
զոր
ծնայ,
կոտորեցին
ի
յանխնայ,
Ապա`
զաւանսն
պարագայ,
որ
շուրջ
կային
զինեւ
ի
ճահ,
Աւերեցին
եւ
քանդեցին,
հողաբլուր
թողին
զնոսա:
Եւ
այս
ի
յամս
էր
ոչ
սակաւ,
այլ
քառասուն
կամ
գերակայ,
Յորս
ի
յուժոյ
պակասեցայ
եւ
զօրութեամբ
տկարացայ:
Հէնք
ի
հինից
գային
վերայ.
ասպատակաւ
ես
գերեցայ,
Պէսպէս
ցաւօք
հիւանդացայ,
յախտս
մահու
ծիւրեալ
անկայ:
Եւ
դեղ
ցաւոց
իմ
ոչ
գտայ
եւ
ոչ
բժիշկ,
որ
զդեղն
տայ:
Ի
դժոխոց
դրունս
հասայ,
նաեւ
յատակն
մերձեցայ:
