ԺԷ.
ՓՈԽ
Հաւո՜ւն
հաւո՜ւն
արթնացեալ,
դիտելով
զհեթանոսս`
Ձայնէ՜ր,
ձայնէ՜ր,
տատրակին,
սիրասնունդ
սիրելւոյն.
—
Դարձի՛ր,
դարձի՛ր
սոմնացիդ
ընդ
վիմին
հովանեաւ.
Ե՛կ,
հարսնուհիդ
ի
լերանց
ընծուց
ի
դաշտաց
այծեմանց.
Եկեա՜լ
եկեա՜լ
տաւաղին
յԵփրայիմ
Բեթելին։
Ելեա՜լ
ելեա՜լ
յասպարէզս
ի
յայգին
Կեդրոնի։
Հնձա՜ն,
հնձա՜ն
կոխելով
գոյն
ի
գոյն
բոսորի։
Արկեա՜լ,
արկեա՜լ
փայտ
ի
հաց,
ըզզենլիս
իւր
զենեալ։
Խառնեա՜լ,
խառնեա՜լ
ի
գինի
զխառնելիս
անուշից,
Բաժա՜կ,
բաժա՜կ
մատուցաւ
ի
հրաւէր
հարսանեաց։
Հրաւէ՜ր,
հրաւէ՜ր
հարսանեաց,
Եկայք,
նոր
ժողովուրդք.
Կերա՜յք,
կերա՜յք
յիմ
հացէս
եւ
արբէք
զիմ
գինիս։,
Զի
կեցջիք
յանըսպառ
յանվախճան
յաւիտեան:
