Յայնմ
ժամանակի
արկ
ի
միտս
իւր
Խոսրով
արքայն՝
խնդրել
զքէն
վրիժուց
մահուան
հաւր
իւրոյ
ի
ձեռաց
նախարարացն
այնոցիկ,
որք
սպանին
զնա:
Եւ
նախ
կամի
դատել
զքեռիս
իւր:
Հրաման
տայ
ունել
զՎնդոյ,
զայն
որ
վերագոյն
ասացի,
կապել
եւ
սպանել:
Իսկ
եղբայր
նորա
Վստամ
ոչ
հանդիպեցաւ
ի
ժամուն
յայնմիկ
ի
դրանն
արքունի:
Եւ
թէպէտ
եւ
կոչեալ
պատրանաւք
եւ
բազում
ողոքանաւք,
իբր
թէ
ոչ
գիտիցէ
նա
զմահ
եղբաւրն
իւրոյ,
սակայն
նա
ուստեմն
իրազեկ
եղեալ՝
ոչ
անկանէր
ի
պատրանս
խաբէութեան
նորա,
այլ
ապստամբեալ
անկանէր
յամուր
երկիրն
Գեղմայ,
եւ
գումարեալ
նուաճէր
ընդ
ինքեան
զամենայն
զաւրս
նոցա:
Եւ
ելեալ
ի
կողմն
Ռէոյ
ասպատակաւ,
եւ
աւար
հարկանէր
զամենայն
զբազում
աշխարհս
թագաւորութեանն
Պարսից:
Յայնժամ
արքայն
Խոսրով
առնոյր
զզաւրս
իւր
եւ
գնայր
ի
վերայ
նորա.
եւ
զաւր
կայսերն
էր
ընդ
նմա:
Եւ
մարտ
եդեալ
կռուով
ընդ
միմեանս
յՌէհ
աշխարհին:
Եւ
յայնմ
պատերազմի
ոչ
փոքր
ինչ
քաջութիւն
գործեալ
հայակոյտ
զաւրացն.
զոր
տեսեալ
թագաւորն՝
առաւել
զարմանայր:
Իսկ
իբրեւ
ոչ
կարաց
/509բ/
ընդդէմ
ժուժկալել
ապստամբն՝
ի
լեռնակողմն
ապաւինեալ
ամրանայր:
Եւ
այնպէս
ոչ
յաղթահարեալք
ի
միմեանց՝
ի
բաց
դառնային
յիւրաքանչիւր
տեղի:
Գնայր
եւ
ապստամբն
Վստամն
յամուր
յերկիրն
Գեղմայ,
որ
եւ
ապա
անտի
չու
արարեալ
երթայր
ի
կողմանս
Պարթեւաց,
ի
բուն
երկիրն
իւրոյ
իշխանութեանն,
զի
նուաճեցուսցէ
ընդ
ինքեան
զզաւրս
կողմանն
այնորիկ
եւ
դարձցի
նոյնպէսե:
Եւ
թագաւորին
չու
արարեալ
յԱսորեստան՝
հասանէր
ի
բուն
կայեանս
իւրոյ
արքունականս,
եւ
իշխանք
նախարարացն
Հայոց
ընդ
նմա:
