Եւ
եղեւ
ի
ժամանակին
յայնմիկ
հաճոյանալ
Սմբատայ
Բագրատունւոյ
յաչս
Խոսրովու
արքային.
տայ
ի
նա
զմարզպանութիւն
երկրին
Վրկանայ,
առնէ
զնա
իշխան
ի
վերայ
ամենայն
կողմանն
այնորիկ,
առաւել
մեծացուցանէ
պատւովք
եւ
իշխանութեամբ.
լնու
զնա
ոսկւով
եւ
արծաթով,
զարդարէ
ի
հանդերձս
պատուականս
եւ
յերեւելիս:
Տայ
նմա
զկամարն
եւ
զսուսերն
լեալ
հաւր
իւրոյ
Որմզդի.
գումարէ
ի
ձեռս
նորա
զաւրս
պարսիկս
եւ
զհայաստանեայս
եւ
հրամայէ
գնալ
յերկիր
իշխանութեանն
իւրոյ:
Էին
ապստամբ
ի
ժամանակին
յայնմիկ
յարքայէն
Պարսիկ
երկիրքն,
որ
անուանեալ
կոչի
Ամաղ,
Ռոյեան,
Զրէճան
եւ
Տապարաստան.
զորս
վանեալ
նորա
պատերազմաւ՝
հարկանէր
սրով
սուսերի
եւ
ի
ծառայութիւն
արքային
Պարսից
կացուցանէր,
եւ
շինեալ
հաստատէր
զամենայն
երկիր
իւրոյ
մարզպանութեանն,
քանզի
էր
երկիրն
աւերակ:
Կային
յաշխարհին
յայնմիկ
ազգն
գերեալք
ի
Հայաստան
երկրէ,
եւ
նստուցեալ
առ
ստորոտով
անապատին
մեծի,
որ
ի
Թուրքաստանի
եւ
ի
Դելհաստան
կողմանէ.
զլեզու
իւրեանց
մոռացեալ
եւ
դպրութիւն
նուազեալք
եւ
կարգ
քահանայութեանն
պակասեալք:
Կային
անդ
եւ
ազգ
Կոդրեացն,
որք
գերեցան
մերովքն
արամբք։
Կային
անդ
եւ
յիշխանութենէն
Յունաց
եւ
յԱսորւոց
կողմանէ
ոչ
սակաւք:
Էին
ազգ
Կոդրեացն
անհաւատք.
բայց
ի
վերայ
քրիստոնէիցն
ծագէր
լոյս
մեծ.
հաստատէին
ի
հաւատս
եւ
ուսանէին
զդպրութիւն
եւ
զլեզու.
եւ
հաստատէին
ի
կարգ
քահանայութեան
յաշխարհի
անդ
երէց
ոմն
ի
նոցանէ,
որ
անուանեալ
կոչէր
Աբէլ:
