Տաղեր

Աստուածածին, մայր Քրիստոսի,
Զքեզ աղաչեմ, կոյս տիրուհի,
Լեր բարեխօս իմոյս սակի,
Առ Միածինն քո սիրելի:
Որ զիս փրկէ յաղբից չարի
Եւ ի դիւէն Բելիարի,
Տայ դարձ եւ զեղջ վասն իմ սրտի,
Սակս իմ մեղացս, զոր գործեցի,
Զի մի' մնացից ի մէջ ախտի,
Որպէս զխոզ ի մէջ տղմի,
Այլ դարձն իմոյ փութով լինի,
Մինչ կենդանի կամ ի մարմնի:
Քանզի պարտիմ բիւր քանքարի
Տեառն մերոյ կենարարի,
Ըստ առակին իւրականի
Սակս ծառային պարտապանի:
Յաւուր միում զայն պահանջի,
Եւ չիք հնար, թէ ոք զերծցի,
Զի նոյն ................................
Այժմս եմ թափուր յամենայնի:
Եւ նա պարտիմ մի քանքարի,
Յաւազանէն մերմէառի,
Բայց ըստ շահու գործ ո'չ ածի,
Որպէս էր կարգ քրիստոնէի:
Այլ վարշամակ ծրարեցի,
Փորեալ յերկիր զայն թագուցի,
Միշտ կամք դիւին կատարեցի
Եւ վարք ստացա անառակի:
Անպէտ մարմինս պարարեցի
Եւ զհոգիս մեղօք լցի,
Բնաւ մի օր միտք ոչ բերի,
Թէ եմ մահու գրաւականի:
Արդ, ճար իմոյ ի՞ւ լինիցի,
Որ այսպիսեօք զկեանս անցուցի,
Քանզի աւուր կատարածի
Տէրն բազմի ի յաթոռի
Եւ ի յինէն զայն պահանջի,
Թէ` Տուր զքանքարն տոկոսիւք լի,
Ո'հ, թէ ճարն իմ որգո՞ն լինի,
Զիա՞րդ առնեմ պատասխանի:
Թէպէտ առի, բայց թագուցի
Եւ ոչ բնաւ շահեցուցի,
Այլ հեղգութեամբ կեանքս անցուցի
Եւ ոչ արի գործ մի բարի:
Յաղագս որոյ Տէր բարկասցի,
Բարբառելով վասն իմ ասի.
Ո'վ չար ծառայ եւ գարշելի,
Երթաս յինէն հուր գեհենի:
Աւաղ, եղուկ յանյժամ լինի,
Որ ի դրախտէն հոգիս զրկի,
Եւ գան հասնին յանկարծակի
Գունդքն դիւաց Բէլիարի,
Պատեն զինեւ շուրջանակի,
Զերդ չար գազան, շուն կատաղի,
Կալեալ կապեն ձեռքս իմ յետի,
Զոտս իմ դնեն մէջ շղթայի:
Հարեալ խոցեն սրօք սուսերի,
Որպէս հանգոյն մահապարտի,
Իբրու տարեալ արկցեն հնոցի,
Որ է խաւարն աղջամղջի:
Ուստի մաղթեմ աղերսալի,
Կոյս Մարիամ սուրբ թագուհի,
Եփրեմ ծառայ քո եղկելի,
Որ եմ ոտիցդ հող եւ փոշի:
Արդ, դու ես յոյսն յայնմ ատենի,
Թերեւս փրկիմ կապից բանտի,
Զի բարեխօս լինիս անտի
Առ թագաւորն երկնաւորի,
Քանզի լսէ միշտ քո բանի,
Զոր ինչ խնդրես` անտես չառնի,
Որ զիս փրկէ ձեռաց դիւի
Եւ դժոխոց հուր գեհենի:
Զի ողորմած է եւ բարի
Առ ստեղծուածն իւր ամենի,
Յաւէտ ազգին քրիստոնէի,
Գին եմք արեան իւր յամբծի:
Արդարապէս մի' դատեսցի,
Այլ գթութեամբ մեղքս քաւեսցի
Եւ քաղցր աչօք յիս նայեսցի,
Ժառանգ առնէ յադին դրախտի:
Հազար հարիւր քսանմէկ մի,
Իննեակ թուում հայկեան սեռի,
Իսկ ի յամսեանն հոկտեմբերի,
Որ էր յաւուր վեշտասանի,
Սակաւ բանիկս շարադրեցի
Առ յիշատակ յապագայի,
Գետոյն վերայ Տօնաւիսի,
Որ այլազգեաց Թունայ կոչի: