Տաղեր

Նախկին զաշխարհս, որ չէ եղեր
Եւ Բանն աստուած զայս հաստատեր`
Երկինք ՚ւ երկիր, տիւ եւ գիշեր
Եւ չորս տարերքս է արարեր:
Իսկ զազգս մարդկան հողոյ ստեղծեր,
Պէս-պէս շնորհք պարգեւք տուեր,
Տեսող յառաջ Մովսէս եղեր,
Բեսելիէլ խորան կազմեր:
Իսկ Սողոմոն գիտուն եղեր,
Քիրամ նմա տաճար շիներ:
Եւ մեր նախնին Հայկ է եղեր,
Որ լայնալիճն է սահմաներ,
Որդւովք, թոռամբ Բէլ ըսպաներ,
Յաղթող անուն նա ստացեր:
Սուրբն Գրիգոր արթուն եղեր
Եւ զազգս Հայոց լուսաւորեր:
Սահակ, Մեսրոբ հայրապետներ
Աստուածաշունչն են թարգմաներ,
Մովսես, Դաւիթ Անյաղթ եղեր,
Որ արտաքին գիրքն են մեկներ:
Տաթեւացին Գրիգորն մեր
Ոսկէփորիկ գիրքն է շիներ,
Որպէս նարդեանս զայս գիրքս փոքր էր
Եւ ըստացայ որպէս լապտեր:
Աստ գոն գրեալ մեղեդիքներ,
Պարտ եւ պատշաճտաղ եւ գանձեր,
Սովաւ երգեն վարդապետներ
Քաղցրանուագ եղանակներ:
Ուսուցանեն աշակերտներ.
Զարկ, դիր եւ լերկ, բեն, կորճաներ,
Խունճ, քարշ եւ թուր, ձա կորճաներ,
Սուր, բեր, ծոց, բերէ կորճաներ,
Եւ խաղ եւ ղում` վերնախազեր,
Քարքաշ, փաթութ` ներքնախազեր,
Թաշ եւ ծնկիկօ` հայ հայ ճաներ,
Կլոր վերքաշ` բարձրահարեր,
Աւարտն փուշ մի հիմնաւորեր
Խոսրովային անուն խազեր,
Զոր կանխագոյն է ասացեր
Սուրբ Ներսէս հռետորն մեր:
Ի Հռոմկլայն յաթոռ նստեր,
Հոգւով Սրբով զայս հաստատեր
Եւ Յիշեսցուք նա Զարթիքներ,
Կանոնագլուխ ալելուքներ,
Եւ այլ բազում մեղեդիքներ,
Տաղեր եւ գանձ, շարականեր:
Բայց նարդենիս երգող դու լեր,
Որ վարպետաց դաս ես առեր,
Եփրեմ ռաբբիդ ողկոյզաբեր,
Որ երաժիշտ ես անուաներ,
Քաղցրանուագ ալեօքդ ծեր,
Երգես անուշ մեղեդիքներ:
Զմանկունս ուսո տաղ եւ գանձեր,
Նոքա երգեն, զուարթ դու լեր,
Ներհմտացեալքն մեղեդիքներ
Եւ այլ ասմունք ձայնաւորներ:
Բայց դու մարմինդ մի' պարարեր
Եւ զայս կենցաղս կարի սիրեր,
Փառք աշխարհիս ունայն եղեր,
Եւ Սողոմոն զայս է ասեր:
Այլ աղօթից ըստէպ դու լեր,
Հոգւոյդ արա յիշատակներ:
Հազար հարիւր քանակն մեր
Քառեակ տասանց ի զրաւ եղեր,
Ի յԷտրէնէ այժմ եմ նստեր,
Աստուածածնի ծառայ եղեր,
Յիսուս Քրիստոս սա է ծներ
Եւ բարեխօս է վասն մեր:
Իսկ սուրբ Թորոս յաջ կողմդ շինուեր
Եւ սուրբ Մինաս յահեակդ եղեր,
Զի այս երկուքս անգին ակներ,
Են պահապան միշտ վասն մեր:
Տէրն ողորմի նախնեացն մեր,
Որ զայս այսպէս են հաստատեր: