Եւ
եղեւ
ընդ
աւուրսն
ընդ
այնոսիկ
խնդրեաց
թագաւորն
Յունաց
ի
թագաւորէն
Պարսից
զմարմին
մեռելոյ
առն
այնորիկ,
որ
կայր
ի
Շաւշ
քաղաքի,
ի
գանձու
արքային,
եդեալ
ի
պղնձի
աւազանի,
զոր
պարսիկն
անուանէ
Կաւ
Խոսրով,
եւ
քրիստոնեայքն
ասեն
զԴանիէլի
մարգարէի:
Եւ
արքայն
Խոսրով
հրամայէ
տալ
նմա
զխնդիրն:
Իսկ
տիկինն
Շիրին
յոյժ
խռովեալ
էր
ի
վերայ
իրացն.
իբրեւ
ոչինչ
կարաց
առնել
զկամս
թագաւորին
դարձուցանել՝
հրաման
ետ
ամենայն
քրիստոնէից
աշխարհին,
զի
պահաւք
եւ
աղաւթիւք
խնդրեսցեն
ի
Քրիստոսէ,
զի
մի՛
շարժեալ
գնասցէ
յաշխարհէն
շնորհն
այն:
Եւ
ժողովեալ
ամենայն
երկիրն
ի
տեղին
յայն,
ուժգին
խնդրուածովք
եւ
արտասուագոչ
ողբովք
խնդրէին
ի
Քրիստոսէ
արգելուլ:
Եւ
ածեալ
նմա
ջորիս,
եւ
բերեալ
նմա
դեսպակ
արքունի,
եւ
առին
գնացին:
Իսկ
իբրեւ
ելին
ընդ
դուռն
քաղաքին,
յանկարծաւրէն
ցամաքեցան
աղբիւրքն,
որ
ելանէին
ի
մէջ
քաղաքին
եւ
հոսէին
արտաքս.
եւ
ամենայն
երկիրն
վայիւ
եւ
աղաղակաւ
գնային
զհետ
նորա:
Եւ
եղեւ
իբրեւ
մեկնեցան
ի
քաղաքէն
ասպարէզս
երիս՝
յանկարծակի
զտեղի
առին
ջորիքն
որ
ի
դեսպակին.
եւ
ոչ
ոք
կարաց
զնոսա
շարժել
ի
տեղւոջէն:
Եւ
դարձեալ
անդրէն
յանկարծակի
բռնաբար
սուր
սուր
հարկանելով
զամբոխն
պատառեցին
եւ
զգունդն
բռնութեամբ,
եւ
ընթացան
անդրէն
ի
քաղաքն.
եւ
եղեւ
իբրեւ
մտին
ընդ
դուռն
քաղաքին՝
անդրէն
արձակեալ
բղխեցին
ջուրք
գետոյն,
եւ
հոսէին
ջուրքն
արտաքս
լի
/505բ/
յորձանաւք
ջուրց
իբրեւ
զառաջինն:
Գիտութիւն
արարին
կայսերն
վասն
նորա
փութանակի:
Եւ
նորա
տուեալ
տանել
նմա
պատարագս՝
հրամայեաց
առնել
որպէս
եւ
նայն
կամեցաւ.
թողին
զնա
եւ
գնացին
ի
բաց:
