Պատմութիւն

Եւ եղեւ յայնմ ժամանակի դիմեաց գնաց Խոռեամ զաւրու իւրով ի Քաղկեդոն, եւ բանակեցաւ դէմ յանդիման Բիւզանդիայ, եւ խնդրէր անցանել եւ գերել զքաղաքն թագաւորանիստ:

Արդ իբրեւ ետես կայսրն Երակղոս զհէնն, որ եկն ի կործանել զթագաւորութիւն նորա՝ ակամայ բարեկամանայ եւ մեծարէ զնոսա իբրեւ զվաստակաւորս եւ զսիրելի հիւրս. ել ընդ առաջ նորա պատարագաւք, եւ տայր զաւրավարին եւ իշխանացն մեծամեծ ընծայս: Եւ բաշխէր զաւրացն հռոգս, եւ ճաշ եւ ընթրիս ամենայն զաւրացն մինչեւ ցեւթն աւր. եւ ինքն նստեալ ի վերայ նաւու՝ կայր ի մէջ ծովուն եւ խաւսէր ընդ նոսա այսպէս. «Զի՞նչ կամիք առել, կամ է՞ր եկիք ի տեղիս յայս. մի՞թէ զծով իբրեւ զցամաք համարիք՝ մարտնչել ընդ նմա: Կարող է Աստուած, եթէ կամի, ցամաքեցուցանել զսա առաջի ձեր. բայց զգոյշ լերուք՝ գուցէ ոչ հաճեսցի Աստուած եւ խնդրեսցէ ի ձէնջ զվրէժ անդունդք ծովուս: Քանզի ոչ եթէ վասն աստուածպաշտութեան ձերոյ ետ յաղթութիւն, այլ վասն մերոյ անաւրէնութեան. մեղք մեր արարին զայս, եւ ոչ թէ քաջութիւն ձեր: Եւ կամ զի՞նչ խնդրէ թագաւորն ձեր յինէն, որ ոչ առնէ ընդ իս զհաշտութիւն. բառնա՞լ կամիցի զթագաւորութիւնս իմ. մի՛ ջանասցի, քանզի զսա Աստուծոյ հաստատեալ է, եւ բառնալ զսա ոչ ոք կարէ, բայց եթէ յԱստուծոյ այնպէս ինչ թուեսցի, կամք Աստուծոյ կատարեսցին: Եւ կամ ասիցէ, եթէ ես նստուցից ձեզ թագաւոր. արասցէ զո՛վ եւ կամեսցի, եւ մեք ընդունիմք: Այլ զքէն արեան Մաւրկա՞յ խնդրիցէ. խնդրեաց Աստուած ի ձեռաց Փոկասայ ի ձեռն հաւր իմոյ Հերակղի... այլ տակաւին ծարաւի է արիւնարբութեամբ: Մինչեւ յե՞րբ ոչ յագեսցի արեամբ. միթէ ո՞չ կարէին Հոռոմք սպանանել զնա եւ բառնալ զտէրութիւնն Պարսից, յորժամ ետ զնա Աստուած ի ձեռս մեր. այլ արար ի վերայ նորա ողորմութիւն: Եւ ես զնոյն խնդրեմ ի նմանէ, զհաշտութիւն եւ զսէր: Եւս ես խնդրեմ ի ձէնջ երիս ինչս, եւ լուարո՛ւք ինձ. ի բաց արարէք յաշխարհէս զհուր եւ զսուր եւ զգերութիւն. եւ յերիցունցդ աւգուտ գտանէք, զի ոչ դուք նուազիք ի սովու, եւ ոչ հարկք արքունի կորնչիցին: Եւ ես առաքեմ աւասիկ թագաւորին ձերոյ /522բ/ հրովարտակ պատարագաւք, խնդրել ի նմանէ զհաշտութիւն եւ ընդ իս զխաղաղութիւնե: Եւ նոցա ընկալեալ զընծայսն՝ հաւանեցան առնել ըստ խնդրոյ նորա:

Իսկ թագաւորն Պարսից ընդունէր զպատարագսն բերեալ ի կայսերէ, եւ զհրեշտակսն անդրէն ոչ արձակէր: Եւ հրաման տայր զաւրաց իւրոց նաւաւք անցանել ի Բիւզանդիա: Եւ կազմեալ նաւ սկսաւ պատրաստել նաւամարտութիւն ընդ Բիւզանդիայ: Եւ ելին ընդ առաջ նորա ի Բիւզանդիոյ զաւրք նաւամարտիկ: Եւ եղեւ պատերազմ ի մէջ ծովուն, ուստի դարձան ամաւթով զաւրքն Պարսից. եւ կորեան Դ հազար մարդ նաւաւք, եւ այլ ոչ եւս համարձակեցան ի նոյն գործ:

Եւ եղեւ յամի ԼԴ–երորդի Խոսրովայ արքայի՝ գրէ առ Երակղոս հրովարտակ այսպէս. –

«Աստուածոց պատուական եւ ամենայն երկրի տէր եւ թագաւոր եւ ծնունդ մեծի Արամազդայ Խոսրով՝ առ Երակղոս անմիտ եւ անպիտան ծառայդ մեր:

«Ոչ կամեցեալ տալ զանձն ի ծառայութիւն մեզ, այլ տէր եւ թագաւոր կոչես զքեզ. եւ գանձ իմ որ առ քեզ են, ծախես, եւ զծառայս իմ պատրես, եւ զզաւրս աւազակաց ժողովեալ՝ չտաս ինձ հանգչել: Ո՞չ ապաքէն սպառեցի զՅոյնս: Եւ դու ասես վստահանալ յԱստուածն քոյ. վասն է՞ր ոչ փրկեցին զԿեսարիա եւ զԵրուսաղէմ եւ զԱղեքսանդրիա մեծ ի ձեռաց իմոց: Միթէ եւ այժմ ո՞չ գիտես, եթէ զծով եւ զցամաք ինձ հնազանդեցուցի. իսկ արդ՝ միայն զԿոստանդնուպաւլի՞ս ոչ կարացից բրել: Բայց արդ՝ զամենայն յանցանս թողում քեզ. արի՛, ա՛ռ զկին քո եւ զորդի եւ ե՛կ այսր: Եւ տաց քեզ ագարակս, այգիս եւ ձիթենիս, որով կեցցես. եւ մեք սիրով նայեսցուք ի քեզ: Մի՛ խաբեսցէ զքեզ սնոտի յոյսն ձեր. զի Քրիստոսն այն, որ զանձն իւր ոչ կարաց ապրեցուցանել ի Հրէիցն, այլ սպանին կախեալ զփայտէ, զքեզ զիա՞րդ կարէ ապրեցուցանել ի ձեռաց իմոց: Զի եթէ իջանիցես յանդունդս ծովու՝ ձգեցից զձեռն իմ եւ ըմբռնեցից զքեզ*. եւ ապա տեսցես զիս, որպէս դու ոչ կամիցիսե:

Եւ առեալ Երակլի կայսեր զհրովարտակն՝ հրամայեաց ընթեռնուլ առաջի հայրապետին եւ մեծամեծացն: Եւ մտեալ ի տունն Աստուծոյ*՝ տարածեցին զհրովարտակն առաջի սրբոյ սեղանոյն. անկան ի վերայ երեսաց իւրեաց յերկիր /523ա/ առաջի Տեառն, եւ լացին դառնապէս, զի տեսցէ զնախատինսն, զոր նախատեցին զնա թշնամիք նորա:

Հաճոյ թուեցաւ Երակլի եւ ամենայն սինկղիտոսացն նստուցանել զԿոստանդոս որդի Երակլի յաթոռ թագաւորութեանն, որ էր մանուկ փոքր: Եւ Երակլի հանդերձեալ զինքն՝ առնուլ զկին իւր եւ գնալ ընդ արեւելս. ապա յայնժամ աւելի եւս հաստատեցին զԿոստանդին ի պատիւ թագաւորութեան ըստ առաջին բանին:

Ապա պատրաստեցաւ Երակլոս կնաւն եւ ներքինեաւքն եւ իշխանաւք դրանն եւ արար զզատիկն ի Կոստանդնուպաւլիս, եւ զայգոյ զատկին նաւեաց ի ծով ի Քաղկեդոն: Հրաման տայ զաւրաց իւրոց ժողովել ի Կեսարիա Կապադովկացւոց. եւ ինքն չու արարեալ ի Քաղկեդոնէ՝ եկն ի Կեսարիա, եւ եհար զխորան իւր ի մէջ բանակին, եւ կոչել հրամայեաց զամենայն զաւրսն եւ ընթեռնուլ զհրովարտակն առաջի նոցա, եւ պատմէր զելն իւր առ նոսա: Իսկ զաւրն թէպէտ եւ ընդ բանսն խռովեցան, սակայն խնդութեամբ ուրախ եղեն ի վերայ գալստեան նորա: Աւրհնեցին նմա զյաղթութիւնն եւ ասեն. «Ամենայն ուրեք ո՛ւր եւ երթիցես՝ ընդ քեզ եմք ի կալ եւ ի մեռանել. եւ եղիցի ամենայն թշնամիք քոյ հող ի ներքոյ ոտից քոց, ի ջնջել զնոսա յերեսաց երկրէ տեառն Աստուծոյ մերոյ, եւ ի բառնալ զնախատինս իւր ի մարդկանէե: Չուեաց գնաց Երակլոս ՃԻ հազարաւ՝ երթալ ի դուռն թագաւորին Պարսից. եւ ճանապարհ կալեալ ընդ կողմանս հիւսիսոյ՝ ել դէպ ուղիղ ի Կարնոյ քաղաք, եւ հասեալ ի Դուին այրարատեան՝ աւերէ զնա եւ զՆախճաւան: Եւ դիմեալ ի Գանձակ Ատրպատականի՝ կործանէ եւ զբագինս Հրատին մեծի, որում Վշնասպն կոչէին:

Եւ արքայ Խոսրով փութացուցանէր զզաւրս իւր որ ի Յունաց գաւառին, զի հասցէ նմա յաւգնականութիւն: Զի թէպէտ եւ կազմեցին զերիվարս իւր, եւ ետ ի ձեռս Շահենայ պատգոսապանի, այլ նուազ էր զաւրն եւ չկարացին ունել զդէմ. զգանձս իւր ամբարէր ի Տիզբոն, եւ ինքն պատրաստէր ի փախուստ:

Իսկ զաւրն Պարսից փութանակի հասանէին ի Մրծուին: Ազդ լինի Երակլի կայսեր, եթէ եկն Խոռեամ ի Մրծուին առնու զզաւրս իւր եւ գերութիւն, եւ դառնայ առ ամուր աշխարհաւն Մարաց. գայ հասանէ /523բ/ ի Փայտակարան: Ազդ եղեւ Խոսրովու, եթէ դարձաւ Երակլոս եւ եհաս ի Փայտակարան, եւ կամի ընդ Աղուանս անցանել ի Վիրս. հրաման ետ զաւրավարի իւրոյ Շահր Վարազայ, զի զառաջն կալցի: Եւ նա փութով հասանէ յԱյրարատ, եւ անցանէ ի Գարդման ընդդէմ նորա, եւ բանակի ի միւս Տիգրանակերտի յանդիման նորա: Եւ Շահէնն ԼՌ–աւ հասեալ բանակեցաւ ի թիկանց Երակլի ի Տիգրանակերտ աւանի: Եւ էին սոքա աստի, եւ նոքա անտի բանակեալ: Եւ բանակն Երակլի ի մէջ նոցա երկոցունց:

Իբրեւ ետես Երակլոս, եթէ ի մէջ արկին զնա՝ դարձաւ ի վերայ զաւրուն՝ որ ի թիկանց կողմանէ, հապճեպ զաւրութեամբ եհար զնա եւ խորտակեաց եւ գնաց ընդ Ծղուկս. եւ թափեցաւ ընդ լեռնակողմն ի դաշտն Նախճաւանի ի ձմերան ժամանակի:

Եւ Շահր Վարազ զաւրու իւրով, եւ Շահէնն իւրովք զերծելովք գնացին զհետ նորա: Իսկ նորա հասեալ անցանէ ընդ հուն գետոյն Երասխայ՝ յաւանն Վրնջունիս եւ բանակի յանդաստանս նորա: Եւ զաւրն Պարսից հասեալ՝ ոչ կարացին անցանել զգետովն այն աւրն: Հասանէ Երակլոս ի Բագրեւանդ եւ անցանէ յԱպահունիս, եւ բանակի ի գեւղն, որ կոչի Հրճմունք: Եւ Շահր Վարազ սփռէր զզաւրս իւր. յԱղիովիտ, եւ ինքն այրընտիր եղեալ Զ հազար սպառազինաց վառելոց քաջաց, եւ երթեալ նստի յԱրճէշ գաւառի՝ դարանամուտ լինել, որպէս զի ի մէջ գիշերի անկցի ի վերայ բանակին Երակլի:

Ազդ լինի Երակլի ի ձեռն արձակելոյ լրտեսաց, եթէ եկն Խոռեամ եւ դարանակալ եղեւ ի վերայ քոյ: Յայնժամ Երակլոս ըստ նմին աւրինակի այրընտիր եւ ձիընտիր առնէ, եւ յարձակի ի վերայ նորա քսան հազարաւ, եւ հասեալ յԱղի, գտանէ զարսն յառաջմարտիկ հինգ հարիւրի: Նախ՝ զնոսա կոտորէ. եւ զերծեալ մի ոմն ի հեծելոցն՝ հասեալ ի յԱրճէշ գոյժ արկանէ Խոռեմայ, եթէ հասեալ է թշնամին ի վերայ քոյ, եւ կոտորեցին զզաւրն պէշոպա յԱղի: Եւ բարկացաւ Խոռեամ ի վերայ առնն, հրամայեաց զնա կապել ոտիւք եւ ձեռաւք, եւ ասէ. «Երակլոս ցարդ յինէն փախստական գնայր. արդ եկեալ հասեալ եմ այսպիսի զինու, եւ նա յինէն ո՞չ փախիցէե: Այն–ինչ նորա բանքն ի բերան էին, եւ /524ա/ նոքա հասին ստիպով ի վերայ նոցա, պատեցին զքաղաքն երեք կուսէ, եւ բորբոքեցին զնա հուրբ եւ այրեցին զզաւրացն բազմութիւնս: Են եթէ ելանէր ոք ի նմանէն ի փախուստ՝ անդրէն ըմբռնեալ սատակէին. եւ ապրեալ ոչ ոք ել ի նոցանէ, զի զամենեսին եկեր հուր ահագին: Բայց Շահր Վարազ զերծաւ՝ նստեալ ի վերայ նուաստ երիվարի. այնպէս զերծեալ գնաց առ զաւրս իւր, զոր ժողովեալ էր յԱղիովիտ գաւառի:

Իսկ Երակլոս առ զաւար եւ զկապուտ բանակի նոցա, դարձաւ յաղթութեամբ մեծաւ, եւ երթեալ հասանէ ի կողմանս Կեսարացւոց. եւ Շահր Վարազ գնաց զհետ նորա փութանակի: Բայց զի յաւգնեալ էր զաւրն՝ խորհեցաւ բազում գաւառս ընդ մէջ արկանել, զի հանգիցէ զաւրն եւ կազմիցի. եւ գնացեալ ի կողմանս Ասիացւոց՝ անդ սփռեալ դադարեցին:

Յայնժամ առեալ Երակլի զզաւրս իւր՝ դարձաւ յերկիրն Հայոց, անցեալ ընդ Շիրակ հասանէ ի հուն գետոյն Երասխայ, եւ անց ընդ գետաւն առ Վարդանակերտաւն աւանաւ, երթեալ թափեցաւ ի Գոգովիտ գաւառ: Եւ Ռոճ Վեհանայ եւ զաւրուն Պարսից կարծեցեալ զնոսա փախստական գնալ: Իսկ նորա ճանապարհ կալեալ ի Հեր եւ ի Զարեւանդ գաւառ, դէպ ուղիղ ի Տիզբոն ի վերայ Խոսրովու: Եւ իբրեւ միջամուխ եղեւ ի սահմանս Ատրպատական գաւառի՝ ապա ուրեմն լուր եղեւ Ռոճ Վեհանայ. առ զզաւրս իւր եւ գնաց զհետ նորա ի Նախճաւան քաղաք: Այնպէս փութով գնացեալ զտիւ եւ զգիշեր, մինչեւ չոգաւ եհաս մերձ ի նա: Եւ նորա անկեալ յայնկոյս լերինն Զարասպայ յերկիրն Ասորեստանեայց: Եւ սոքա պնդեցան զհետ նորա. եւ նոցա դարձեալ ընդ արեւմուտս՝ գնաց ի Նինուէ: Եւ եկեալ այլ զաւրս յաւգնականութիւն Ռոճ Վեհանայ ի դրանէ արքային՝ արք ընտիրք յամենայն թագաւորութենէն, եւ խառնեալ ի միմեանս՝ հետամուտ եղեն Երակլի: Իսկ Երակլոս ձգեաց զնոսա մինչեւ ի դաշտն Նինուէի, եւ դարձ ետ ի վերայ նոցա սաստիկ զաւրութեամբ. եւ էր բալ ի վերայ դաշտին: Եւ ոչ գիտացին զաւրն Պարսից զդարձն Երակլին ի վերայ նոցա, մինչեւ երթեալ խառնեցան ընդ միմեանս:

Եւ այնպէս զաւրացոյց տէր զողորմութիւն իւր ի վերայ Երակլի յաւուր /524բ/ յայնմիկ, մինչեւ հարեալ սատակեցին զնոսա իբրեւ զայր մի եւ սպանին զզաւրավարն ի պատերազմի: Եւ զմնացեալսն շրջափակ արարեալ՝ կամէին զամենեսեան սատակել: Իսկ նոցա բողոք կալեալ, թէ «Աստուածասէր եւ բարերար տէր, արա՛ ի վերայ մեր ողորմութիւն, թէպէտ եւ չեմք արժանի ողորմութեանե: Յայնժամ Երակլոս հրամայեաց զնոսա թողուլ ի բաց: Եւ ինքն հրամայեաց Երակլոս ասպատակել ի վերայ երկրին: