ՀԱՆԵԼՈՒԿ
Թէ
որ
կ՚ուզես
զիս
ճանչնալ,
Վերարկուէս
մի՛
խաբուիր.
Իմ
մականունս
չունեցող
Պըտուղք
համով
չեն
ուտուիր։
Տաճկերէն
ինչ
ըսել
եմ,
Ջանա՛
աղէկ
գիտնալու,
Առանց
անոր
կարկանդակ
Դուն
չես
կրնար
ուտելու:
Երկրորդն
յեօթանց
բռնաւոր
Տիրէ
սրտի
մի
վըրայ,
Ու
ես
անոր
զօրութեամբն
Մատենագիր
մը
եղայ:
Իմ
անունըս
իմաստունք
Յիշեն
արդար
բարկութեամբ,
Սարկաւագունք՝
երգելով,
Տըգէտք՝
անմիտ
յարգութեամբ:
Անունով
մեծ
ճգնաւոր
Ու
եմ
հովիւ
պաշտօնով.
Գործքով
գիտնաս
ինչ
ըլլալս,
Պիտի
դողաս
սարսափով։