Բանաստեղծութիւններ

Մաքուր եւ զուտ ըմպանակիս,
Ով սիրելի, երբ հանդիպիս,
Թէ ի պատիւ, կամ հարսանիս,
Հնգէն, վեցէն վեր չանցանիս.
Թէ չէ յետոյ լինիս ճառիս,
Շատ վատ ասես Մարտիրոսիս:

Զայս ըմպանակ, որ ունիս յափ,
Է կատարեալ հարիւրի չափ.
Երկու ւ երեքն սիրով արբ,
Թէ յաւելուս տա քեզ ի խաբ.
Շուտով բերէ յաչվիդ մրափ,
Կատակելով հարուն քեզ ծափ:

Ըմպանակիս զուտ եւ մաքուր,
Երբ հանդիպիս գոհութիւն տուր:
Քաղցր ճաշակն գայ քեզ դուր,
Չորսէն յաւելն ի տէրն տուր.
Թէ չէ մնաս խելաց թափոր,
Վերադ կցեն հազար բարուր:

Վայելչագեղ այս ըմպանակ,
Բոլորաձեւ է սա քանակ.
Զանուշ գինին կարմիր որակ,
Սովաւ ըմպես չորս կամ հնգակ,
Թէ յաւելցուս վեց կամ եօթնեակ,
Լինիս այլոց ծաղր եւ կատակ:

Այս ըմպանակս է գովելի,
Անուշահամ գինով ի լի.
Երեք ու չորսն հետ մեկմեկի,
Ուրախութիւն բերէ սրտի:
Թէ ագահիս այլ աւելի,
Խելաց թափիս իբր զմոլի:

Ըմպանակիս մշտապայծառ,
Թէ հանդիպիս լաւ ի միտ առ.
Սա է ստոյգ սիրոյ պատճառ,
Եթէ երեք ըմպես, կամ քառ.
Թէ յաւելուս կանչես լերդխառ,
Ուժգին գոչես քան զարջառ:

Այ ըմպանակ, իմ մեծագին,
Խիստ վայելես դու իմ ձեռին:
Զկարմիր որակ զանոյշ գինին
Չափէ չորս, հինկ դու ինձ բաժին:
Թէ յաճախես զայլ աւելին,
Կատակ առնես զիս մէճլիսին:

Ես վայելուչ սիրոյ եմ հաշտ,
Ձեռնէ ի ձեռ շրջիմ ի կաշտ,
Մինչեւ ի չորսն պահեմ հաշտ,
Յետոյ առնեմ խելաց երաշտ:
Եթէ իցես աստուածապաշտ,
Շատ մի կենար դու ինձ հետ հաշտ: