Զի
եթէ
ոք
'ի
հաւատս
կացցէ
կամ
մենակեաց
լինել
կամ
զինչ
եւ
իցէ
սրբութիւն
եւ
զկուսութիւն
պահել
եւ
կենացն
յաւիտենից
հասանել,
ընդ
ընկերս
կայցէ
ընդ
ճշմարիտս
եւ
ընդ
միաբանակեացս,
զի
'ի
միմեանց
շինեսցին
սիրովն
Քրիստոսի.
զի
եղբայր
յեղբօրէ
օգնեալ՝
իբրեւ
զքաղաք
պարսպեալ.
եւ
եթէ՝
աստուած
բնակեցուցանէ
զմիակրօնս
'ի
տան
աստուծոյ.
եւ
եթէ
երկու
կամ
երեք
ժողովեալ
են
յանուն
իմ,
'ի
միջի
նոցա
եմ.
եւ
դարձեալ.
ուր
երկու
եւ
երեք
միաբանութեամբ
խնդրեսցեն
ինչ
'ի
հօրէ
իմմէ,
տացի
նոցա.
եւ
եթէ՝
յայսմ
ծանիցեն
զձեզ
եթէ
իմ
աշակերտք
էք,
յորժամ
միաբանիցէք
եւ
զմիմեանս
սիրեցէք։
Մի՛
լիցի
սովոր
ութիւն
մի
մի
լինել.
ապա
զիա՞րդ
կարասցեն
գիտել
զկարգ
եւ
զպայման
հաւատոց,
եւ
կամ
զյանցուածս
իւր
'ի
միտ
առնուլ,
եւ
կամ
զհնազանդութիւն
եւ
զսէր
առ
ընկերս
ցուցանել։
Այնպէս
գազանք
են
'ի
լերինս,
եթէ
ոչ
ոք
մերձենայ
եւ
խռովէ,
խաղաղ
կան։
Այլ
հաւատք
կատարեալ
եւ
ճշմարիտ
այս
է,
հնազանդ
ութիւն
առ
ընկերս,
եւ
սէր
առ
միմեանս
եւ
առ
Քրիստոս.
'ի
մէջ
մարդկան
լինել
օրինակ
բարի
եւ
տիպք
նախանկար,
զի
շահեալ
'ի
միմեանց
եւ
նախանձեալ
'ի
գործս
բարիս՝
տեսցեն
եւ
փառաւորեսցեն
զհայրն
'ի
յերկինս.
եւ
զանարգ
եւ
զգայթակղեալ
եղբայրն
'ի
ձեռն
հոգեւորն
խրատու
'ի
պատուականս
հանեալ՝
բերան
աստուծոյ
կոչեսցի։
Բայց
արդ
եկայք,
որդիք,
եւ
լուարուք
զերկիւղ
տեառն
եւ
զկեանսն
յաւիտենից,
եւ
'ի
կենդան
ութիւն
զաւուրս
իւր
տեսանել
'ի
բարութեան։
Ծանուցանեմք,
լուարուք
եւ
ուսարուք
որ
տեառն
հաճոյ
է,
եւ
զկեանս
յաւիտենականս
ձեզ
առթէ։
Լռեցո
զլեզու
քո
'ի
չարութենէ
եւ
'ի
նենգութենէ։
Լուր,
լեզու
չար՝
հուր
հաստատեալ
է
'ի
մարմնի.
լոյծ
զկնճիռն
անիրաւութեան.
դիր
դուռն
ամուր
շրթանց
եւ
պահպանութիւն
բերանոյ,
եւ
մի՛
խորհեսցի
սիրտ
քո
'ի
բանս
չարութեան.
զարծաթ
'ի
վարձու
ոչ
տալ,
տոկոսեօք
ոչ
պահանջել։
զգրաւ
պարտապանին
վաղվաղակի
դարձուցանել։
Որդիք
մարդկան,
մինչեւ
յե՞րբ
էք
խստասիրտք,
ոչ
մրրկեալ
նեղասրտեալ.
առ
նեղասրտի
ո՞
ունիցի
յոյժ։
Յարենէ
հեղձելոյ,
'ի
շնութենէ,
'ի
պոռնկութէ,
'ի
գողութենէ,
յագահութենէ,
յարծաթսիրութենէ,
'ի
սուտ
երդմանէ,
'ի
սուտ
խօսելոյ,
'ի
բանսարկութենէ,
յարբեցութենէ,
յորկորստութենէ,
յանձնակամութենէ,
'ի
կամակարութենէ,
'ի
սիգութենէ.
մի՛
հպարտ,
մի
չարակամ,
մի՛
ամբարտաւան,
մի՛
'ի
խաղ
երգոց ,
մի՛
յերգս
լկտեաց,
մի՛
'ի
ժպտանս,
մի՛
'ի
վայրապար
ծաղր,
մի՛
յահուր,
մի՛
զրկող,
մի՛
տրտնջող,
մի՛
յանդուգն,
մի՛
ատեցող,
մի՛
շատախօս.
մի՛
խօսիր
զումեքէ,
մի՛
լսեր
զումեքէ.
որ
քեզ
չար
թուի,
ընդ
ընկերին
մի՛
առներ.
մի՛
ցանկացող,
մի՛
քնած.
մի՛
կամակոր
յուսմանէ,
զի
մի
'ի
չարիս
անկցիս.
մի՛
հեղգալ
յաղօթս,
մի՛
ատել
զաղքատս,
զի
յաւուր
չարի
փրկեսցէ
զքեզ
տէր,
եւ
ոչ
մատնեսցէ
'ի
ձեռս
թշնամեաց.
մի՛
ատել
զպահս
եւ
զճգնութիւնս,
որ
զհուր
շիջուցանէ,
զառիւծ
սանձէ,
ընդ
աստուծոյ
բանս
'ի
կիր
արկանէ.
եւ
այլ
որ
ինչ
բարի
գործք
բոլորովին
կատարումն։
Սիրել
զտէր
աստուած
յամենայն
սրտէ
եւ
զպատուիրանս
նորա
կատարել,
ընդ
ամենայն
մարդոյ
զխաղաղութիւն
ունել,
հեզ
լինել
եւ
խոնարհ.
եւ
յամենայն
ժամ
դողալ
եւ
երկիւղիւ
կալ
եւ
լսել
բանից
նորա
որ
ասէ՝
յո՞
բնակեցայց,
եթէ
ոչ
'ի
հեզս
եւ
'ի
խոնարհս
եւ
ոյք
դողան
'ի
բանից
իմոց։
Խնդրեա
զխաղաղութիւն
եւ
երթ
զհետ
նորա.
յուսոյն
ակն
ունել,
եւ
մի՛
վայրապար
բնակեսցես
յաւիտեանս
յաւիտենից.
յերկինս
մարդ
կատարեալ,
եւ
'ի
յերկրի
հրեշտակ
երեւեալ։
Որ
մենակեաց
կամի
լինել
եւ
կուսան
եւ
զհաբեղայ
ութիւն
յանձն
առնուլ,
կանոն
զայդ
կալցի
ամենայն
ոք
որ
'ի
հաւատս
կացցէ,
զի
'ի
ձեռն
անարատիցն
մեղաւորքն
սրբեսցին։
