Վարք սրբոց հարանց…, հատոր Բ

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
ԶԳԱՍՏՈՒԹԻՒՆ ծնանի զժուժկալութիւն, իսկ որովայնամոլութիւն է մայր զեղխութեան ախտից։ Իւղ վառէ՝ զլապտերս հրոյ, եւ զարծարծումն ցանկութեց բորբոքեն խօսք կանանց։ Ալեաց սաստկ ութիւն ալէկոծէ զնաւս անհաստատունս, եւ խորհուրդ պոռնկութեան զանժոյժն։ Որ մարտնչի ընդ դեւն պոռնկութեան, ոչ առնու կցորդ իւր զյագումն որովայնի. քանզի թողու զնա եւ ընդ հակառակորդացն կայ, եւ յետոյ մարտակից լինի թշնամեացն Անվիրաւոր կացցէ նետից թշնամւոյն, որ սիրէ զառանձինն լինել. իսկ որ կայ ընդ բազմաց. յաճախ ընդունի զվէրս։ Հայեցումն կնոջ նետ եւ դեղեալ՝ որ խոցոտէ զանձն եւ զթոյնսն ներքսադրեաց, եւ որքան յամէ՝ առաւել գործէ զնեխութիւն։ Որ զգուշանայ այսմ նետից. ոչ երթայ ժողովս ամենախումբս եւ ոչ տօնս շրջի ըղձանալով. քանզի լաւ է տեղւոջ որումն կալ եւ աղօթել, քան պատուել կարծել զտօնս եւ վնասել զանձն։ Փախիր խօտից կանանց, եթէ կամիցիս զգաստ լինել, եւ մի տար երբէք խիզախ ութիւն համարձակել. քանզի պատկառեն յառաջնումն հարկաւորեալք, իսկ յետոյ համարձակին յամօթս։ Յառաջին խօսսն զհայեցուածն ունին խնորհս. խօսին հեզաբար եւ արտասուեն ողորմս. նոքա ձեւանան պարկեշտաբար. յոգւոց հանեն դառնապէս եւ լուծանեն զմիտսն։ Ապա հարցանեն յաղագս պարկեշտ ութեան եւ ցածութեան, եւ ունկնդիր լինին մտադիւրս։ Երկրորդ անգամ վեր հայելով տեսանեն եւ երեւեցուցանեն քեզ զինքեանս կնացեալս։ Երրորդ անգամ լուծին զքեզ տեսակս իւրեանց յանամօթս ժպտելով, եւ իւրեանք ծիծաղեցան։ Յետ այսորիկ զարդարին եւ ցոյցս լինին, պոռնկական կերպարանօք փաղաքշելով չարսն. զհայեցուածս գեղեցկացուցանեն՝ աւետիս տալով քեզ ախտին. զյօնսն ձկտեն , զարտեւանունսն շրջշրջեն, մերկացեալ զպարանոցն։ Նոքա եւ բոլորովին ժայթքին. բանս խօսին յուզողս ախտիցն, եւ բարբառս նուաճեն գորովս լսելեաց քոց։ Ապա այնու ամենայնիւ յամենայն կողմանց պաշարեցուցանեն զանձն քո. եւ այն լինին քեզ կարթ յորսալ մահ. եւ ցանկ առ քարշել կորուստ։ Մի՛ խաբիցեն զքեզ բանիւք հեզութեան, զի թագուցեալ է նոսա թոյնք չարք իբրեւ զգազանաց։
       Մերձեցիր մանաւանդ հուր վառեալ քան կին աղջիկ։ Դու պատանեակ, ըմբռնեալ հրոյ եւ ցաւեցեալ քեզ, երագ վազիցես արտաքս. այլ կանանց բանից ըմբռնեալ, ոչ կարասցես դիւրաւ զերծանել։ Դալարի լուարճանայ որ մերձ է ջուր. եւ ախտ ցանկութեան պատահել կանանց։ Որ լնու զորովայնն եւ խօստանայ համբերել, նման է այնմ որ խոստանայ զհրոյ գնացս այրելեօք շիջուցանել. նոյնպէս անհնարին է զշարժմունս գիջ ութեան առ յագմանէ ցածուցեանել։ Սիւն հաստատի խարսխի եւ ցաւ պոռնկութեան լցմանէ որովայնի։
       Ի նաւահանգիստ փութայ նաւ խռովեալ, եւ անձն ժուժկալ խնդրէ փութապէս զանապատ։ Եւ փախչի ոմն յալեաց ծովու, զի սաստիկ է կորուսանել. եւ գեղ զարդարեալ՝ չարագոյն քան զալիս ընկղմեն։ Յալեաց ապրի ղուղելով՝ ցանկացեալ կենաց, իսկ գեղեցկութենէ կնոջ ըմբռնեալն եւ զկեանս արհամարհեալ հաւանի։ Մորենի որ է յանապատի, առանց վնասելոյ ապրի հրոյ. եւ համբերող հեռացեալ կանանց՝ ոչ բոցահրեցաւ ցաւոց գիջութեանց։ Որպէս յիշելով զհուր ոչ այրին միտք, նոյնպէս եւ ոչ ախտք կարեն եթէ ոչ մերձ իցեն յումէ ցաւն լինին։
       Եթէ ողորմիս թշնամւոյն, եղիցի քեզ թշնամութիւն. եւ թէ խնայես ախտից, յարիցեն վերայ քո։ Զցանկացող այր յարուսցեն ցանկ ութիւն ախտից դէմք կնոջ, իսկ համբերողն ցանկայ փառաբանել զաստուած։ Եթէ խաղաղեսցի ցանկ ութիւն պատահել կանանց, մի՛ հաւատալ նմա զանախտութիւն խոստանալ. քանզի եւ շուն քծնի ըմբռնեալ բազմութեան, այլ ելեալ քան զբազմութիւն՝ երեւեցուսցէ զչարութիւնն իւր։ Յորժամ լինի քեզ յիշատակ կնոջ առանձին տեղւոջ ցանկութիւն, եւ յիշելն զնա ոչ յարիցես ցանկութիւն, յայնժամ համարեա թէ ելեր սահմանս անախտութեան։ Եւ յորժամ պատկեր նորա գայցէ քեզ յանդիման ութիւն տեսլեամբ, եւ կարասցես դու հոգւոյն զօր ութիւն խոկալ՝ թէ ո՛րպէս առաւել են քան զմարմնոյն, յայն գիտեա հաստատ թէ յառաքին ութեան ես։ Այլ եւ այնպէս մի՛ յամեր յայնպիսի խոկման , եւ մի բազում անգամ զմտաւ ածեր զպատկեր կնոջ. քանզի փոփոխել տիրէ ախտն, եւ մերձ առ ինքեան ունի զկորուստն։
       Արդ որպէս կշիռ բովք սրբեն զարծաթն, իսկ առաւելն այրէ եւ կորուսանէ, նոյնպէս եւ դիւրաւ զմիտսն ախտք ապականեն յամեալ յիշատակք կնոջ։ Մի՛ տար ամենեւին զմիտս քո խոկալ զկնի. մի՛ խօսիր բազում անգամ յերեւել երեսաց նորա, զի լուցցէ քեզ զցանկ ութեան զբոցն եւ այրեսցէ զշեղջ անձին քո։ Որպէս փայլակն յարդ յամեալ եւ յարուցանէ բոց, նոյնպէս եւ խոկումն կնոջ յամեալ քեզ՝ վառեալ բորբոքէ զչար ցանկութիւն։