Գանձեր եւ ողբեր

Յանկարծակի այսօր յիս հնչեալ,
Հողմն մահու խիստ ցաւու հասեալ,
Ի յանողորմ տեսլեան հրեշտակին,
Սասանեցայ յերկիւղ ահագին։
Այվա՜յ, այվա՜յ, յանկարծ խիղճ մահուս,
Հազար եղո՜ւկ կարօտեալ սրտիս։

Անձամբ ի դող ելեալ ափշեցայ,
Սիրտ իմ խռովեալ՝ զի խիստ խոցեցայ,
Որպէս ըզխռիւ խոտ ցամաքեցայ,
Ըստ նանիր ծաղկին իսկ ոչընչացայ։
Այվա՜յ, այվա՜յ, եւն։

Անցին աւուրք իմ նըման ստուերին,
Անցին որպէս զերազ գիշերին,
Ուժեղ անձն իմ թուլացեալ անկաւ,
Անօգնական ընդ մեռեալս մաշեցաւ։
Այվա՜յ, այվա՜յ, եւն։

Սօղոմոնեան գիրն ի յիս լցաւ,
Լար արծաթոյն իմ խորտակեցաւ,
Ոսկի մանեակն փշրեալ մանրեցաւ,
Անիւըն ի գուբ խոր ընկղմեցաւ։
Այվա՜յ, այվա՜յ, եւն։

Աչացըս լոյս խաւար մըթացաւ,
Իմ լըսելիքս յանկարծ խըլացաւ,
Ի հանճարոյ խելք իմ ցըրուեցաւ,
Ի բարբառոյ լեզուս լըռեցաւ։
Այվա՜յ, այվա՜յ, եւն։

Դարպաս մարմնոյս իմ գեղեցկաշէն,
Կործանեցաւ փլաւ ի հիմանէն,
Ի սուգ էառ զսիրելիքս ամէն,
Կողոպտեցաւ գանձ իմ լուսեղէն։
Այվա՜յ, այվա՜յ, եւն։

Դառն եւ դիժար այս ճանապարհին,
Խիստ անծանօթ վիհ խորխորատին,
Ափշեալ դողամ տեսն դժուարին,
Սարսիմ թէ տան զիս նոցա բաժին։
Այվա՜յ, այվա՜յ, եւն։

Սարսռելի զօրս ի միտ չառի,
Եւ զահագին ատեանն չյիշեցի,
Վա՜յ թէ լինիմ բաժին դժոխի,
Վա՜յ թէ լսեմ զձայնըն սարսելի։
Այվա՜յ, այվա՜յ, եւն։

Կարօտ մնացի ի յիմ սիրելեաց,
Կարօտ փափաք իմ դուստր եւ որդեաց,
Զմատաղահասակս մահն էառ յանկարծ,
Սիրտս հասրէթով բորբոքեալ մնաց։
Այվա՜յ, այվա՜յ, եւն։

Չունիմ օգնական կամ ճարակ առնող,
Ճանապարհէս յետ դարձուցանող.
Ի դժոխոց հոգիս սոսկացաւ,
Մարմինս ի հող լուծեալ մաշեցաւ։
Այվա՜յ, այվա՜յ, եւն։

Ա՜յ բարեկամք 'ւ իմ խիստ սիրելիք,
Հալալ արէք որ դուք զիս լացիք,
Հալալ արէք որ զիս կոծեցիք,
Ձէնջ հեռացայ՝ դուք բարով կացիք։
Այվա՜յ, այվա՜յ, եւն։

Յոյս 'ւ ապաւէն Սուրբ Աստուածածին,
Բարեխօս լեր Որդւոյդ միածնին,
Թողուլ զանցանս մեռեալ ծառային,
Իւր սուրբ տեսլեան արժանի լիցին։
Այվա՜յ, այվա՜յ, եւն։

Ընդ ժողովոցս աստ հանդիպողին,
Համայնց ի քեզ ապաւինողին,
Փառք եւ պատիւ քեզ ընծայեսցին,
Միշտ եւ յաւէտ եւ յաւիտենին։

( Ձեռ. թիւ 1042, թղ. 121ա-122ա )