Գանձեր եւ ողբեր

Գանկատ ունիմ ասել ձեզ՝ բարեկամք իմ եւ սիրեցեալք,
Որք եկայք տեսիք զիս՝ անշնչացեալ 'ւ անպիտանացեալ,
Լացէ՛ք լացէք այսօր զիս ողբացէք, զկանաչ արեւս իմ աւաղեցէք։

Կանաչագեղ տնկոյս՝ տերեւալից սաղարթ ձիթենոյս,
Խորշակահար հողմոյն՝ հնչեալ ի յիս խիստ կսկծաբեր,
Գանատիմ գանկատիմ՝ առ գանկատ ծնօղդ իմ եւ իմ սիրելեացդ։

Ոստովք բարձրաուղէշ՝ ծառս արմաւի որ նոր ընձիւղեալ,
Ի ժամ հասման պտղոյս՝ ի յարմատոյ խլեալ եւ կտրեալ,
Լացէ՛ք լացէք այսօր իմ սիրելիքս որ զիս կարօտեալ։

Այգիս վայելչազարդ՝ ընտիր որթովք բողբոջեալ ծաղկովք,
Կարմրափայլ սպիտակախայտ՝ ճիռ ողկուզացն գեղեցկացեալ,
Աւա՜ղ ասէք՝ աւա՜ղ այս խակակութ կտրեալ որթոյս՝ ճմլեալ ողկուզոյս։

Ծաղկափթիթ պարտէզ բուրաստանիս՝ իմ սիրելիքս հոտոյս ըզմայլեալ,
Հեղեղ մահուն խամրեալ՝ եւ խիստ տղմով է ապականեալ,
Ողբացէ՛ք ողբացէք ա՛յ իմ ծնօղք՝ զտունկս բողբոջեալ։

Արեւելք արեւմտից՝ զիս տեսանողքն գեր պայծառացեալ,
Վառվառ ծագելն ի բաց՝ յառաւօտէ արեւս խաւարեալ,
Լացէ՛ք լացէ՛ք այսօր իմ սիրելիք զիմ կանաչ արեւս։

Գեղեցկատիպ պատկեր՝ մատաղ հասակս համայնց ցանկալի,
Փոխան պճնեալ զարդուց՝ սեւ սեւ հողով ծածկեցին յերկրի,
Աւա՜ղ ասէք՝ աւա՜ղ վաղակտուր ինձ մանկամեռի։

Գաբրիէլն եկն ի խնդիր՝ պահանջելով զհոգիս ի մարմնոյս,
Տեսն էր ահագնադէմ՝ պապանձեցոյց ի վայրկեան ժամուս,
Դողալով սարսեցայ՝ բերանս կարկեալ յահէ հրեշտակին,
Ցաւագին ուժգին բախմամբ՝ քակտեալ ի բաց զհոգիս խլեցին։

Յաջ եւ յահեակ քննեալ՝ ճարակ առնող ինձ որոնեցի,
Ոչ ոք եհաս օգնող՝ կալան հզօրք 'ւ ես ապուշ մնացի,
Փափաք կարօտ մնացի՝ վայելչանալ ի սուտ աշխարհի,
Թէ փոքր մի խնդացոյց՝ վերջին աւուրս էր դառն ու լեղի։

Սիրելեաց բարեկամաց՝ այնքան սիրուն էի նազելի,
Ակն ունէին ի վերայ իմ խնդալ ի բարի,
Այլ ճար չունիմ դառնալ կամ տեսանել ի յաւիտենի,
Խղճացէ՛ք խղճացէ՛ք՝ ճարակ չունիմ, յամէն դիմաց լացէ՛ք ողբացէ՛ք։

( Ձեռ. թիւ 1042, թղ. 122բ-123բ )