Է
՜
բանաւոր
թռչուն
'ւ
յարգո
յ
Է
լող
ի
մտաց
մատանցս
բերո
յ
Ր
ամկիս
զբաղձանսըն
դու
լըց
ո
Ր
ոտեալ
սլացիր
եւ
զբանս
մատ
ո
Ե
րթալդ
ի
բաց
վըստահելո
վ
Ե
ղեալ
բերան
իմ
խօսելո
վ
Մ
ի՛
պատկառիր
նախ
ընդ
ողջոյն
ն
Մ
ին
համբոյր
տալ
ընդ
գըրկելւոյ
ն
Ի
ղձս
իմ
զհամայն
նըմա
յայտնե
ա
Ի
քեզ
յանձին
'ւ
յաւանդ
վարկ
ա
Ա
նմոռաց
լե՛ր
փութալ
յիմս
գու
թ
Ա
նուն
գեօղջն
որ
յայտնի
Շոռո
թ
Յ
իստորադասդ
անունն
իւր
կ
ա
Յ
աւարտ
բանիս
եւս
յատկան
ա
Ի
ՅԱՅԴմ
ՃԵՄԵՄ
աստ
զթուական
ն
Ի
ձեռն
այնմ
որ
իմ
Յովնաթա
ն
(
Ձեռ.
թիւ
1059,
թղ.
40
բ
)
(
Տողերու
սկզբնատառերը
կը
յօդեն՝
ԷՐԵՄԻԱՅԻ
եւ
վերջատառերը՝
կրկնութեամբ՝
ՅՈՎՆԱԹԱՆ
)։
