[ԺԱ]
ԲԵՐՔ,
ՀԻՒԱՆԴՈՒԹԻՒՆՔ
Բայց
Մըսր
խիստ
անմխիթար
եւ
անջուր,
անպտուղ,
անգինի
տեղ
է.
ոչ
այգի,
ոչ
պարտէզ,
ոչ
դրախտ
ունի.
այլ
դժոխոց
կու
նմանի.
զի
Եգիպտոս
դժոխք
թարգմանի,
որ
է
հրահալոց.
ոչ
միրգ,
ոչ
ծառոց
պտուղ
ունի.
բայց
միայն
ի
ծառոց
խիժ
է
ազգ
մի
պտուղ
լինի
անհամ,
ճմէզ
կոչեն.
խիարք
ունի
փոքր
եւ
անհամ.
եւ
ձմերուկք
անհամ.
փոքր
սեխ
դատարկամէջ,
լի
ջրով,
անհամ.
շաքար
խառնեն
եւ
ապա
ուտեն.
եւ
այլ
իրք
չգտանի,
միայն
բակլա,
ոսպ,
բրինծ,
խուրմա,
շաքար
խամաշի,
մուրտար
մեծ
մեծ
պատինճանք
քան
զձմերուկ,
եւ
այն
անհամ։
Անդ
միայն
երթաս,
երկու-իրեք
օր
նստիս,
էսպապ
գնես,
դառնաս
ի
տուն,
փախչիս։
Ջուրն
եւ
հաւան
լաւ
է։
Բայց
ցաւ
մի
կայ
[1]
ախտի
մի,
որ
ամէնին
աչվին
խացակ
է
կարմիր
եւ
փտած,
արանց
եւ
կանանց,
տղայոց
եւ
աղջկանց։
Ցաւ
մի
այլ
կայ
փոքր
տղայոց.
ոնց
ծնին՝
ակնջվին
որդ
ընկնի
եւ
մեռնին.
եւ
այնու
զաւակ
չի
ապրիլ
անդ,
որպէս
Ստամպօլ
խիյարուկն։
Երրորդ
զի
արանց
ձուքն
ուռած
է
եւ
այտուցեալ
մեծ
քան
զձմերուկ
[2].
եւ
ոչ
միայն
ոմանց,
այլ
ամենեցուն
է
ցաւն
այն,
որ
կոչի
տէպէ։
Եւ
ասին
թէ
քաղաքս
աղ
չգտանի.
եւ
փայտն
խիստ
սուղ
է.
եւ
որ
կայ՝
դրամով
[3]
կու
ծախվի
[4].
վասն
այն
ի
կերակուրն
լաքար
ձգեն,
որ
շուտ
եփ
կու
հասցնէ,
ապա
զարար
է։
Իսկ
աչվին
ի
թօզից
եւ
իշուց
շռէն
ցաւի.
զի
անդ
անձրեւ
տարէստնով
չի
գալ։
Եւ
շուկանին
ղալապայ
է
եւ
մարդաշատ
եւ
սըխ,
որպէս
Վանատիկ
եւ
Ստամպօլ
Ուզուն
չարշուն։
