[ԻԵ]
ՄԵԿՆՈՒՄՆ
Եւ
զատկի
չորեքշաբթին
սկսան
գնալ
ուխտաւորքն.
ոմանք
ծովովք
եւ
այլք
ցամաքով։
Եւ
անդ
էր
տեսանել
զլաց
եւ
զհառաչ,
յորժամ
հրաժարէին
ի
սուրբ
եւ
աստուածակոխ
տեղեացն։
Նախ
ի
սուրբ
Բեթղէհէմ
գնացաք.
ապա
ի
սուրբ
Փրկիչ
եւ
ի
Ջառներն,
ուր
մեռեալք
կային,
ուստի
հոտ
անուշ
բուրէր.
եւ
ասին
թէ
ով
Ջառներն
թաղվի,
նորա
մեղքն
չյիշւի,
զի
Քրիստոսի
արեան
գնով
գնած
է.
ապա
Գետսամանի
եւ
Աղբերն
Սելովամ,
եւ
Գերեզման
Աստուածամօրն,
Հրեշտակապետ.
եւ
Սուրբ
Յարութիւնն՝
տալով
վերջին
ողջունն։
Վա՜յ
ինձ
որ
զրկեցայ
այնպիսի
վայելուչ
եւ
փրկաւէտ
վայրաց.
զի
այնպէս
կսկծելի
թուէր
մեր
գնալն,
որպէս
ի
գրկաց
մարց։
Նոքա
մտեալ
կէմին՝
Ռամլայ
ելին։
Եւ
ես
եղկելիս
ծախեցի
զձիս
եւ
գնեցի
լաւ
էշ
մի
եւ
ցամքով
գնացի
ընդ
ուխտաւորս
հետ
տէր
Ղուկաս
պարոնտէրին,
որ
երթայր
նուիրակ
ի
Լէհ.
եւ
ինձ
հրամայեաց
մի
մեկնիլ
ի
նմանէ.
որ
եւ
ես
յանձն
առի
երթալ
ընդ
նմա
մինչ
ի
Լով՝
սպասաւորելով
նմա
յամենայն
գործս
եւ
ի
բանս։
Էր
ընդ
մեզ
եւ
հոգեւոր
տէրն
Յովհաննէս
կաթողիկոս։
Վասն
որոյ
պարոնտէր
Առաջնորդն
ուղարկէր
զմեզ
մինչ
ի
ՉԷՇՄԷԼՈՒՆ,
որ
է
կէս
խօնախ։
Իսկ
մեք
երթալով
երթայաք
եւ
լայաք.
եւ
յետս
դարձեալ
հայէաք
ի
սուրբ
յԵրուսաղէմ
եւ
հառաչէաք
[1]
ի
խորոց
սրտէ։
Եւ
այս
Չէշմէլուս
երկու
մեծ
չաշմա
կայր,
ուստի
յորդ
աղբիւր
բխէր։
Դարձեալ
պարոնտէր
Գրիգորն
կերակուր
երետ
եւ
անուշ
գինի,
այլ
եւ
փիլաֆ
ետ
եփել
եւ
մխիթարէր
զմեզ
սիրով.
եւ
զգիշերն
անդ
օթեցաւ
[2]
ընդ
մեզ։
Եւ
ընդ
առաւօտս
կանխեալ
օրհնէր
զմեզ
եւ
ուղարկէր
ընդ
երկայնաձիգ
ճանապարհն։
Եւ
մեք
անկեալ
յոտս
[3]
նորա՝
համբուրէաք
զգարշապարս
ոտից
նորա
լալով
եւ
մորմոքելով
զհրաժարական
վերջին
ողջոյնն
տալով.
եւս
առաւել
զզրկումն
մեր
հոգեւոր
հօրէն
բազմերախտ
ափսոսէաք։
Եւ
տվեալ
ամենայն
ոք
ըստ
կարեաց՝
ժամուց,
զաջն
համբուրէաք.
եւ
լալով
գնայաք,
զի
եւ
ի
հոգեւոր
բարի
հովւէն
զրկեցաք։
Զի
ոչ
միայն
քրիստոնեայք,
այլ
եւ
Հրեայք
[4]
որ
անդ
գնան,
մնան
անդ
եւ
այլ
ոչ
դառնեն.
եւ
ամէն
տարի
Լէհու
գնան,
զոր
ես
տեսի
զնոսա
եւ
խօսեցայ
[5].
զի
ամէն
աշխարհէ
գնայ
նոցա
ողորմութիւն
ի
Հրէից։
Եւ
մեզ
պարտ
էր
անդ
մնալ,
քան
թէ
դառնալ
եւ
ափսոսալ։
