ԺԳ.
ԱՍՊԱՏԱԿՈՒԹԻՒՆՔ
ԹԱԹԱՐԱՑ
1628
Պատմեմ
ձեզ
այլ
մեծ
աղէտս
կսկծալի,
որ
եղեւ
յայսմ
ամի,
զոր
լսողաց
սիրտք
սասանի։
Քանզի
մինչ
ի
փախստեան
էաք,
դարձեալ
եհաս
ցասումն
Աստուծոյ.
զի
ել
հողմ
հիւսուսային
եւ
սփռեցաւ
աշխարհս
Լէհու
չորս
կողմամբ.
այս
է
Թաթարաց
գումարք
եւ
գունտ
գունտ,
այրելով,
հրակիզելով,
աւերելով,
քանդելով,
հրձիգ
առնելով
զաշխարհս.
զոմանս
գերի
տանելով,
զայլս
սպանանելով,
զայլս
կողոպտելով,
զայլս
կապեալ
պարանով
ի
ծախ
տանելով
զկին
եւ
զորդիս,
եւ
զկոյս
աղջկունս
[1]
խայտառակելով,
պղծելով
եւ
զըզվելով,
սովով
եւ
ծարաւով
մաշելով,
եւ
մերկ
քարշ
ածելով
ի
տօթս
ամառայնոյ
արեգակնակէզ
առնելով
եւ
ի
սաստիկ
սառնասառոյց
ձմեռան
դժնդակ
ցրտոյն
ցրտացուցանելով
եւ
կսկծալի
կտտամահ
եւ
սովալլուկ
առնելով.
զստնտեայս
[2]
ի
ջուր
կամ
առջեւ
ոտաց
ձիոց
ընկենլով,
զպառաւանց
եւ
ծերոց
գլուխ
հատանելով,
մեծազգի
կանայս
եւ
ազատ
զինւորս
ընդ
իւրեանս
տանելով։
Անդ
էր
տեսանել
զճիչ
եւ
զկական,
յորժամ
բաժանէին
զհարսն
ի
փեսայից,
զհայր
ի
որդոց,
եւ
զմայր
ի
դստերաց,
եղբայր
ի
եղբօրէ,
արք
ի
կանանց
եւ
ընկեր
ընկերաց։
Վա՜յ
ինձ
հազար
բերան,
զոր
ես
աչօք
տեսի.
զի
կապեալ
տանէին
բանակ
բանակ
որպէս
զհօտս
ոչխարաց,
զտունս
եւ
զշինուածս
այրելով,
զոչխար,
զձիս,
զկով,
զեզն
եւ
զամենայն
անասունս
սուրու
սուրու
քշելով.
զի
ո՞վ
կարէ
գրել
զամենայն
մի
ըստ
միոջէ.
քանզի
բազում
գաւառ
ամայի
դարձաւ
եւ
մարդիկ
[3]
ի
շինուց
հատաւ,
վա՜յ
ինձ,
այս
իրեք
պատուհասէս։
Զոր
օրինակ
ի
հնումն
ի
ժամանակս
Դաւթայ
իրեք
ցասումն
տվեալ
Աստուծոյ
Իսրայէլացոցն,
այժմ
ի
մեզ
եղեւ
հասեալ
եւ
կատարեալ՝
սով,
սուր
եւ
մահ.
յորոց
[4]
փրկեսցէ
Տէր
Աստուած.
ամէն։
