Հրապարակախօսութիւն

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

9. <ԱՌ ՕՐԱԳԻՐ>
       Կ. Պոլիս, 23 Յուլիս, 1871
       Մ<եծապատիւ խմբագիր>,
       Կ՚ազդարարեմ Մանզումէի խմբագրութեան, որ անձի անհասկացողութիւն եւ անհատի շփոթում ունի: Մանզումէ էֆ. [ենտի] «վիհ մեծ կայ իմ եւ ընդ քո ալտըղընըզ մայլումաթ » ես Ն. [ուպար ] Շ. [ահնազարեան ] Վ. [արժարան]ի աշակերտներէն չեմ. ես իմ լեզու՝ գաւառիս մէջ, Հայաստանի մէջ ուսած եմ. եւ զՁեզ ու զՕրագիր զուգակշռելու փառքն ու կարողութիւնը օտար Վ. [արժարան]ի աշակերտի ալ չեմ տար: ԶՁեզ ի խմբագրական օրինաւորութիւն կը հրաւիրեմ. զՁեզ կշռողը գաղափարն է. գաղափարը թողուլ եւ անձին յարձակելու, անհատը քննադատելու ելնելը պարզապէս խմբագրութեան անքաղաքավարութիւն ու գաղափարի ապիկարութիւն է:
       Ո՛չ, Մանզումէ էֆ. [ենտի ] Արմենակ վատ չէ, Ձեր եւ Ձեր անիրաւութեանց երկաթի ապտակ է:
       Այս անգամ կ ը ներեմ Ձեզ, ըմբռնմամբ եւ յանլըշ մալիւմաթով Արմենակայ դէմ կրկին Ձեզ յատուկ եղած փաթաւաթասըզ լեզուով ժայթքելնուդ համար:
       Կը խրատեմ Ձեզ հայրաբար, որ հասարակութեան առջեւ պայաղի չերեւնալու համար պարտիք խմբագրական պատիւն ու օրէնքը լաւ ճանչնալ: Մասնաւոր անհատի մը ուրիշ անհատի տեղ ըմբռնելով՝ հասարակութեան առջեւ խօսք ու վճիռ տալ խմբագրական պատւոյն քիչ անարգանք չէ իրաւ որ:
       Ալ խօսք չունիմ Ձեզ եւ ոչ ալ Ձեզ դաս տալու ատեն: Այս է Ա եւ այս է Ֆ: