Մեկնութիւն ընթերցուածոց

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

Ե.
Թէ մարդոյն լինելութեամբ հաւասարեաց զզգալի աշխարհս ընդ իմանալիսն:


Եւ զայս խորհեցեալ բարերարին յառաջագոյն, առնէ զմարդն ըստ պատկերի իւրոյ մտաւոր եւ բանաւոր, իբրեւ զիմանալիսն` յիմանալի լոյս բնակեալ մերձ յանմերձանալի լոյսն: Եւ արու եւ էգ` ըստ զգայականացն, որոց եւ գլուխն հանդիպեցաւ իբրեւ հաղորդ նոցուն առաջնորդութեամբ. եւ ածէ զնա ի դրախտ իբրեւ թագաւոր յարքունիս, հանդերձ թագուհրեաւ, զի եղիցի որպէս փեսայ առ հարսին ուրախացեալ ի ներքուստ (Տե՛ս Ես, ԿԲ 5). եւ իբրեւ զթագաւոր սպասաւորեալ յորոց իշխիցենն արտաքուստ: Եւ այսպէս աճեցուցեալ արարչական բանին ի նիւթականացն բուսականս եւ զգայականս յաւելուածութեան կարգաւ, մինչեւ ի մարդն բանաւոր որ ըստ պատկերի արարչին ելից զտունս զայս եւ հաւասար առաջնոց եւ իմանալի տանն յօրինեաց, ի միոյ արարչի մի փառաւորութիւն բաւանդակելով: