ԻԱ.
Զգուշութիւն
նորին
պատուիրանի
եւ
սպառնալիք
ընդդիմադարձացն:
Նոյնպէս
եւ
յերրորդ
ուրբաթուն
պահոցն
դարձեալ
զգուշացուցանէ
Մովսեսիւ,
որ
է
օրինակ
Քրիստոսի,
զԻսրայէղ
եւ
զամենայն
ազգս
մարդկան,
թէ
Հայեաց
յանձն
քո
(Բ
Օր,
Ը
11),
որ
է
թէ
քննեա
զամենայն
ի
հոգւոջ
քում.
Գուցէ
մոռանայցես
զՏէր
Աստուած
քո
չպահել
զոր
յառաջագոյն
պատուիրեացն
(Տե՛ս
Բ
Օր.
Ը
11).
որպէս
առաջին
մարդն
կամ
յուտել
կամ
ի
շինել,
կամ
ի
ստացուածս
հոգւոյ
կամ
մարմնոյ
հպարտանայցես.
ոչ
յիշելով
զելսն
յԵգիպտոսէ
եւ
ի
սատանայի
ծառայութենէ.
եւ
զանապատն
անջուր
վարդապետութեան
(Հմմտ,
Բ
Օր,
Ը
12-15).
ուր
օձն
հանող
ի
դրախտէն
միշտ
խածանէր
մեղաց
եւ
մահուան
թունիւք:
Եւ
եհան
աղբիւր
ջուրց
ի
վիմէն
(Տե՛ս
Բ
Օր,
Ը
15),
որ
է
Քրիստոս
հոգւոյն
շնորհօք
յաւազանէ.
եւ
կերակրեաց
մանանայիւ
(Բ
Օր,
Ը
16)
մարմնոյ
իւրոյ.
զի
հաստատեսցէ
զուխտն
իւր
առ
հարսն
(Տե՛ս
Բ
Օր,
Ը
18).
եւ
այսպէս
ամրացուցեալ
զնոսա
յամենայն
կողմանց
ոչ
հպարտանալ,
եւ
ոչ
զԱստուծոյ
զօրութիւնն
յազգս
եւ
ի
սատանայ
մոռանալ,
յիշեցուցանէ
ապա
Իսրայեղի
եւ
զառաջին
ստահակութիւնն
մարդկային
բնութեամբս,
եւ
որչափ
բարկացուցին
յանապատին,
յառնուլ
Մովսեսի
զաստուածագիծ
տախտակսն
պահովք,
ընդդէմ
առաջին
կերակրոյն`
զոր
Ադամն
կորոյս.
զոր
եւ
Իսրայէղ
ուտելով
եւ
ըմպելով
ընդդէմ
Մովսեսի
պահոցն,
խորտակեաց
զնոսա:
Իսկ
Փրկիչն
յանապատին
դարձեալ
պահովք
քառասնօրեայ
ընդդէմ
սատանայի,
նախ
կործանեաց
զնա`
որ
առաջին
կերակրովն
վրիպեցոյց
զմարդն
ի
պատուիրանէն.
եւ
ապա
ծագեաց
վերստին
զլոյս
քարոզութեանն
Իսրայեղի,
որում
ոչ
լուան
որկրամոլ
դպիրքն
եւ
փարիսեցիքն
որ
ուտէին
մանր
զտունս
այրեաց,
այլ
եւ
սպանին
եւս
ձաղանօք
զՓրկիչն
իւրեանց:
Զոր
եւ
Յովբ
օրինակ
չարչարանաց
եւ
համբերութեան
Քրիստոսի
լեալ`
յանդիմանէ
զնոսա
ասելով.
Արդ
եւ
դուք
մարդի՞կ
իցէք,
կամ
ընդ
ձե՞զ
կատարեսցի
իմաստութիւն
(Յոբ.
ԺԲ
2)
խորհրդեանն
Քրիստոսի.
զի
այր
արդար
եւ
անարատ,
եղէ
ի
կատականս
(Յոբ,
ԺԲ
4)
քահանայապետիցն
եւ
դպրացն
եւ
աւազակաց
ի
ժամանակս
սահմանեալս:
Իբրեւ
եկն
լրումն
ժամանակին
պատրաստեցաւ
կործանել
յօտարէն,
ի
չարէն
եւ
ի
քահանայապետիցն,
որք
օ
տարացան
եւ
յետս
կացին
(Ես,
Ա
4).
սակայն
եւ
այժմ
Մի՛
յուսասցին
անպարտ
լինել,
թէ
որ
բարկացուցանեն
զՏէր
ոչ
լինիցի
խնդիր
(Տե՛ս
Յոբ,
ԺԲ
6).
զի
Ո՞վ
է
որ
ոչ
գիտաց
այս
ամենայն
սքանչելեօքս,
թէ
ձեռն
Տեառն
արար
զայս,
եւ
ի
ձեռին
նորա
է
շունչ
ամենայն
կենդանեաց
(Տե՛ս
Յոբ,
ԺԲ
9-10).
որ
ասաց
ի
խաչին,
Հայր
ի
ձեռս
քո
յանձն
առնեմ
զհոգի
իմ
(Տե՛ս
Ղուկ,
ԻԳ
46),
եւ
Ի
նմանէ
է
իմաստութիւն
եւ
զօրութիւն
(Տե՛ս
Դան,
Բ
20),
զոր
առնէին
առաքեալքն:
Եւ
եթէ
կործանեսցէ
զդժոխս`
ո՞վ
շինեսցէ,
եւ
փակեսցէ
զերկինս`
եւ
ո՞վ
բանայցէ.
եթէ
արգելցէ
զջուրս
աւազանին,
ցամաքեցուցանէ
զերկիր.
եթէ
թոյլ
տաց
ողորմութեանն`
կորոյս
զերկիր
կործանեալ:
Վարէ
զխորհրդականս
հրէից
ի
գերութիւն,
որ
ոչ
հաւատացին
ճշմարտութեանն.
եւ
զիմաստունս
հեթանոսաց
յիմարեցոյց.
նստուցանէ
զթագաւորս
յաթոռս,
այս
է
առաքելոցն
խոստմունք.
եւ
ածէ
գօտի
զերկսայրի
բանն
ճշմարտութեան
ընդ
մէջ
նոցա.
առաքէ
զքահանայս
ի
գերութիւն`
Վեսպիանոսի
զպաշարեալսն.
եւ
զզօրութիւն
սատանայի
եւ
զդիւաց
յերկիր
կործանեաց.
յայտ
է
զխորս
մեղաց
խաւարին.
եւ
եհան
ի
լոյս
քարոզութեամբ
զստուերս
մահու:
Եւ
այսպէս
համբերողին
Յովբայ
պատմեալ
յիւր
կիրսն,
զհամբերութիւն
Քրիստոսի
չարչարանացն
եւ
զզօրութիւն.
զոր
եւ
մարգարէն
Եսայի
պատմէ
օգնական
լինել
տնօրինաբար
(Տե՛ս
Ես,
ԽԱ
6).
եւ
զամենայն
կամս
Հօրն
լնուլ`
համբերութեամբ
ի
հեթանոսս.
եւ
ոչ
զոք
յառաջագոյն
որ
ջախջախեալ
իցէ
եւ
կամ
առկայծեալ`
շիջուցանել
կամ
բեկանել,
այլ
հանել
ի
ստութենէ
սատանայի
յիւր
ճշմարտութիւնն,
զիրաւունս
հեթանոսաց.
եւ
ծագել
յարութեամբն
զլուսաւորութիւն
քարոզութեանն.
եւ
յուսով
յիւր
անուն`
հեթանոսաց
լինելով
քրիստոնեայք
(Հմմտ,
Ես,
ԽԲ
3-4).
որ
ի
Հօրէ
տուաւ
յուխտ
ազգին`
որ
առ
հարսն,
եւ
լոյս
հեթանոսաց`
բանալ
զաչս
մտաց
եւ
մարմնոց
հանելով
զկապեալս
ի
բանդէ
եւ
ի
տանէ
կապանաց
(Հմմտ,
Ես,
ԽԲ
6-7)
մահու
եւ
դժոխոց:
Զայս
փրկութիւն
խոստովան
լինելով
եկեղեցի,
ասէ.
Խոստովան
եղիցուք
առ
քեզ
Աստուած,
խոստովան
եղիցուք
(Սաղմ.
ՀԴ
2),
որ
փրկեցեր
ի
մեղաց
եւ
ի
մահուանէ.
եւ
կարդասցուք
զանուն
քո
փրկիչ,
պատմելով
զամենայն
սքանչելիս
քո
(Տե՛ս
Սաղմ,
ՀԴ
2-3),
զոր
ի
խաչին
մեռուցեր
զլուսաւորն
ի
պայծառութենէ.
եւ
յարուցեալ
զննջեցեալսն
ի
մահուանէ
լուսաւորութեամբ
յարութեանն,
ցուցանելով
զզօրութիւն
յարարածս
քո,
թէ
Դու
ես
Տէր
կենաց
եւ
մահու
(Տե՛ս
Իմաստ,
ԺԶ
13):
Որով
Մաշեցաւ
երկիր
եւ
ամենայն
բնակիչք
նորա
(Սաղմ,
ՀԴ
4).
յառաջին
յանցանացն
ապականութեամբ.
եւ
դու
հաստատեցեր
զսիւնս
յուսոյ
յարութեան
մարդկան
եւ
նորոգման
արարածոց:
Ասացի
անօրինաց
մի՛
համբառնայք
զեղջերս
(Տե՛ս
Սաղմ,
ՀԴ
5-6)
որ
չարին
խորհրդոց,
զի
Աստուած
դատաւոր
է
(Սաղմ,
ՀԴ
8),
ուր
ոչ
խաբէութիւն.
եւ
բաժակ
հատուցման
ի
ձեռին
Տեառն
(Տե՛ս
Սաղմ,
ՀԴ
9).
թէպէտ
եւ
ողորմութեամբ
ներէ
յաղագս
յուսոյ
դարձին,
սակայն
ճշմարտութեամբն
ոչ
դարձեալքն
արբցեն
զմրրուկ
դառնութեան
գեհենին:
Եւ
ցնծացայց
եւ
սաղմոս
ասացից
յաւիտեան
Աստուծոյ
Յակովբայ
յարքայութեանն
Քրիստոսի,
զի
Զեղջիւրս
չարին
եւ
մեղաւորաց
փշրեաց,
եւ
բարձր
արար
զեղջիւր
արդարոյն
(Տե՛ս
Սաղմ,
ՀԴ
11):
