Վասն
միօրեայ
ջերմանն
որ
պատճառն
՚ի
յերեք
հոգւոյն
դատմանէն
լինի։
Որ
է՝
հոգի
բնութեան
եւ
հոգի
կենդանութեան
եւ
հոգի
զգայութեան,
եւ
իւր
նշանն
այս
է
որ
մարդն
ինքն
ընդ
ինքն
զրուցէ,
ցնորի
եւ
թուագարի։
Եւ
այլ
լինի
պատճառ
հոգալն
եւ
տրտմելն,
ահ
եւ
երկիւղն,
եւ
սիրտ
ելնելն,
եւ
նախանձն
եւ
ցանկութիւնն։
Ապա
պատեհ
է
հարցանել
զհիւանդն
եւ
գիտենալ
եթէ
՚ի
յայս
պատճառանացդ,
զոր
յիշեցաք,
յորո՞յ
եղաւ
ջերմն.
եւ
իմանաս
զնշանքն
զամէն
մէկ
ուրիշ
ուրիշ,
եւ
բժշկէ։
Որ
՚ի
սիրտ
է
ելել՝
անուշացո
եւ
հանդարտացո.
եւ
որ
տրտմել
է՝
սրտահեշտացո
եւ
ուրախացո.
եւ
որ
հոգս
ունի՝
փարատէ
զհոգսն
եւ
անհոգացո.
եւ
որ
վախեալ
է
եւ
երկիւղ
ունի՝
ամեհէ
եւ
աներկիւղացո.
եւ
զամէն
մէկի
պատճառ
իւր
հակառակաւն
բժշկէ։
Զերդ
որ
մեծ
իմաստասէրն
Բագարատ
ասաց,
եթէ
հիւանդութիւն՝
իւր
հակառակովքն
բժշկի.
իսկ
ողջնութիւնքն՝
իւր
նմանեօքն
պահի։
Այլ
մեք
ցուցանեմք
զամէն
մէկի
բժշկութիւն
ուրիշ
ուրիշ
օգնականութեամբն
Աստուծոյ։
