Արդ
ես
ողորմելիս`
Վարդան
վարդապետս
եւ
նուաստացեալս
ի
գործառնութենէ
բարեաց,
յետինս
ուսումնասիրաց
եւ
որդիս
մօր
մերս
նորոյն
Սիոնի,
ցանկութեամբ
եւ
մեծ
սիրով
հաւատոյ
յուսանիլն
մեր
զԱստուածաշունչ
Կտակարանս,
հաւաքեցի
զայս
աստուածաբնակ
տառս
ընդդէմ
երկաբնակաց
եւ
ամենայն
հերձուածողաց,
ուր
եւ
գտանէի
վկայութիւն
ի
նուրբ
գիրս
եւ
մեկնիչս
կամ
ի
Թուխտ
գիրս
եւ
կամ
ի
հաւաքման
սրբոց
հայրապետաց
եւ
բարեփառ
հարցն
մերոց
զոր
արարեալ
են
ընդդէմ
ամենայն
հերձուածողացն:
Նաեւ
դարձեալ
յաստուածապահ
հայրապետական
Աթոռս
մեր
Հայոց,
որ
կոչի
Հռոմկլայ,
ուր
գտաք
ժողովեալ
զհաւաքման
գիրս
եւ
թուխտս
սրբոց
հայրապետաց
եւ
մաքրափայլ
վարդապետացն
Հայոց
զոր
արարեալ
են
ընդդէմ
հերձուածողացն
իւրաքանչիւր
ժամանակս
ուղիղ
դաւանութիւն
հաւատոյս`
հետեւելով
առաջին
սրբոց
հարցն,
յորս
աշխատեալ
իմ
արարի
ծայրաքաղ
համառօտ,
միայն
զաստոյ
վկայութիւնս
առեալ
առանց
աւելորդ
բանիւ:
Եւ
կատարեցի
զսա
ի
թուականիս
Հայոց
ՌԾ
եւ
Դ–ին
(1205),
ի
հայրապետութեան
տեառն
Յոհաննիսի,
եւ
ի
թագաւորութեան
Հայոց
Լեւոնի
յըՌուբինեանց
եւ
Զաքարիայի
յաղթող
հզօրապետութեան
ի
կողմն
հիւսիսոյ:
Եւ
արարի
քեզ
առ
ձեռն
պատրաստ
զէն,
ով
սիրելի,
ընդդէմ
թերավարժ`
երկմիտ
քննողաց,
քանզի
խոցիւր
հոգիս
յորժամ
սիրողք
բաժանման
տգիտաբար
խօսէին
վասն
երկու
բնութեան
եւ
կամ
վասն
այլոց
խորհրդոց.
եւ
այս
ետ
ձեռնարկել
մեզ
յայս
բան,
որ
ի
վեր
է
քան
զկար
մեր:
Եւ
արդ`
յերեսս
անկեալ
պաղատեմ
ամենեցուն
որք
օգտիք
ի
սմանէ,
յիշեսջիք
անմոռաց
զեղկելի
զՎարդան
վարդապետս,
եւ
զծնօղս
իմ
եւ
զերիս
հարազատսն
իմ
եւ
զուսուցիչն
իմ,
եւ
հայցեցէք
զթողութիւն
յանցանաց
մերոց
ի
Քրիստոսէ
յԱստուծոյ
մերմէ,
զի
եւ
դուք
արժանի
լինիք
անբաւ
ողորմութեան
նորա
յահագին
ատենին:
Եւ
որ
գրէ
սա
եւ
նորոգէ,
աղաչեմ
գրել
եւ
զսակաւ
բանս
յիշատակիս
մերոյ
եւ
որք
լսեն
մեզ
եւ
գրենն`
գրեսցի
անուն
նոցա
անջինջ
առաջի
Աստուծոյ:
