Արմատ հաւատոյ

Եւ Հոգին Սուրբ կենդանարար, բղխումն յէութենէ եւ ի բնութենէ Հաւր, անսկիզբն եւ անմիջոց ժամանակի, անձն կատարեալ, յամենայնի հաւասար եւ նման Հաւր, քանզի ելանէ միշտ ի Հաւրէ եւ առնու յՈրդւոյ, զի ամենայն որ ինչ Հաւր եւ Որդւոյ է` Հոգոյ է, բաց ի հայրութենէն եւ յորդիութենէն, եւ ամենայն որ ինչ Հոգւոյ եւ Հաւր է` Որդոյ 'է, բաց ի հայրութենէն եւ յելողութենէն եւ ամենայն որ ինչ Որդոյ եւ Հոգոյ է` Հաւր է, բաց յորդիութենէն եւ յելողութենէն:

Արդ, այս ոչ հատանէ զբնութիւնն, այլ զանձնաւորութիւնն ամբողջ պահէ, զոր պարտ է յառաջ քան զմիաւորելն բաժանել եւ նախ քան զբաժանելն միաւորել, եւ արագապէս ասել` երեք եւ մի, մի եւ երեք, որպէս արեգակն զի է նիւթ եւ լոյս եւ հուր, եւ մարդս է հոգի եւ բան եւ միտք, որք են երեք եւ մի, եւ մի եւ երեք: Եւ որպէս սոքա ոչ են կատարեալք թէ յերիցն մի ինչ պակաս լինի, այսպէս եւ Հայր ոչ է կատարեալ, յորժամ Հոգի եւ Որդի ոչ լինին առ նա, կամ նուազ գոլ ասին քան զնա: Քանզի Հայր ոչ է եւ ոչ ասի յառաջ քան զՈրդի եւ զՀոգի եւ ոչ քթթելական մի, զի թէ կրսեր կամ նուաստ իմանաս զՈրդի եւ զՀոգի քան զՀայր սակս պատճառ գոլոյն` թշնամանեցեր զՀայրն քան թէ պատուեցեր, զի անդ ոչ մտանէ կրսերութիւն եւ աւագութիւն, կամ մեծութիւն եւ փոքրկութիւն, այլ միշտ յաւէտակից հաւասարք եւ նմանք միմեանց:

Արդ` է Հայր միշտ Հայր անծին, զի ոչ յումեքէ, եւ ծնող Որդոյ. եւ Որդի միշտ որդի եւ ոչ ծնող, անհատաբար ծնունդ ի Հաւրէ եւ ոչ բղխումն. եւ Հոգին Սուրբ միշտ Հոգի յաւէտ եւ աննուազ բղխումն ի Հաւրէ եւ ոչ ծնունդ, փառակից Որդոյ եւ ոչ եղբայր: Եւ որպէս Հայր յամենայնի ամենայնիւ կատարեալ է, նոյնպէս եւ Որդի եւ Հոգի յամենայնի հաւասար են նմա, ի լուսոյն լոյսք, ի բարոյն բարիք, ի կենացն կեանք, յարարչէն արարիչք, մի կամք եւ մի թագաւորութիւն եւ իշխանութիւն, մի մեծութիւն եւ պատիւ, մի ճոխութիւն եւ մի. Աստուածութիւն փառաւորեալ անլռելի երեքսրբեան ձայնիւ ի հոգեղէն հրեղինացն եւ ի մարմնեղէն հողեղինացս, այժմ եւ յանսպառ յաւիտեանս. ամէն: