Արմատ հաւատոյ

Վկայութիւնք երկրորդ կանոնացն Ի Նիկ[ի]ոյ ընդդէմ նոցա. որք խոտեն զագապս, որ է մատաղ.

Եթե ոք գարշեսցի յայնցանէ, որք հաւատով ագապս առնեն, որ է մատաղ, նզովեալ [եղիցի]:

[Նորին]` յետ սակաւուց.
Ո'չ է պարտ քահանայի յագապս մասունս բառնալ եւ թշնամանել զքահանայութիւն:
Ի Գանգրայ կա[նոնա]ցն.
Որք արհամարհեն զայնոսիկ, որք հավատով ագապս առնեն եւ վասն պատուի Տեառն կոչեն զեղբարս իւրեանց եւ ոչ կամին հաւասարել, նզովեալ է:

Բարսեղի կանոնացն.
Ի յորսոց ոք մատաղ մի' իշխեսցէ առնել, բայց միայն զաղաւնիս եւ զսուրբ թռչունս:
Նորին.
Զանասունս, որ հեղէ կամ յափշտակէ` մատաղ մի' իշխեսցէ առնել ոք:
Նորին.
Զանասունս որ նուիրէ ոք Տեառն, զնոյն մատուսցէ, եւ եթէ յանկարծակի որոգայթի, աղ տացէ եւ աղքատաց բաշխեսցէ:

Նորին.
Արժան է զյիշատակ հանգուցելոցն կատարել ի նմին ամի. եւ զմատաղն արասցեն յաւդեաց եւ ի թռչնոց ըստ Է սգայութեան մարդկան կամ ըստ կարգին:

Սահակայ Պարթեւի.
Քահանայ առանց Աւետարան կարդալու մի' կատարեսցէ զպաշտաւն ագապացն. եւ որ նախ հաց եկեր, մի' կերիցէ ի մատաղէն, թէ' քահանայ եւ եթէ' աշխարհական:

[Հարցումն Աշոտոյ իշխանին վասն մատաղի: Ասէ Սահակ վարդապետն Հայոց]
Քանզի Սուրբ Գրիգոր սահմանեաց զիրաւունքն քահանային եւ եկեղեցի, յորժամ դարձան ի Տէր նոյնպէս զագապս որ յաւդեաց:

Յաղագս աղի աւրհնութեան: Յոստոս երրորդեալ յԵրուսաղէմ եպիսկոպոս զկնի Յակոբայ եւ Շմաւոնի.

Սա պատմէ, թէ ի Վարդավառին զառաջին պատարագն առաքեալքն եւ սահմանեցին վասն աղի աւրհնութեան, եւ փոխեցին զհինն ի նորս. նոյնպէս եւ քահանայութիւնն: Քրիստոսի փառք յաւիտեանս. ամէն: Վերջ: