Վկայութիւնք
երկրորդ
կանոնացն
Ի
Նիկ[ի]ոյ
ընդդէմ
նոցա.
որք
խոտեն
զագապս,
որ
է
մատաղ.
Եթե
ոք
գարշեսցի
յայնցանէ,
որք
հաւատով
ագապս
առնեն,
որ
է
մատաղ,
նզովեալ
[եղիցի]:
[Նորին]`
յետ
սակաւուց.
Ո'չ
է
պարտ
քահանայի
յագապս
մասունս
բառնալ
եւ
թշնամանել
զքահանայութիւն:
Ի
Գանգրայ
կա[նոնա]ցն.
Որք
արհամարհեն
զայնոսիկ,
որք
հավատով
ագապս
առնեն
եւ
վասն
պատուի
Տեառն
կոչեն
զեղբարս
իւրեանց
եւ
ոչ
կամին
հաւասարել,
նզովեալ
է:
Բարսեղի
կանոնացն.
Ի
յորսոց
ոք
մատաղ
մի'
իշխեսցէ
առնել,
բայց
միայն
զաղաւնիս
եւ
զսուրբ
թռչունս:
Նորին.
Զանասունս,
որ
հեղէ
կամ
յափշտակէ`
մատաղ
մի'
իշխեսցէ
առնել
ոք:
Նորին.
Զանասունս
որ
նուիրէ
ոք
Տեառն,
զնոյն
մատուսցէ,
եւ
եթէ
յանկարծակի
որոգայթի,
աղ
տացէ
եւ
աղքատաց
բաշխեսցէ:
Նորին.
Արժան
է
զյիշատակ
հանգուցելոցն
կատարել
ի
նմին
ամի.
եւ
զմատաղն
արասցեն
յաւդեաց
եւ
ի
թռչնոց
ըստ
Է
սգայութեան
մարդկան
կամ
ըստ
կարգին:
Սահակայ
Պարթեւի.
Քահանայ
առանց
Աւետարան
կարդալու
մի'
կատարեսցէ
զպաշտաւն
ագապացն.
եւ
որ
նախ
հաց
եկեր,
մի'
կերիցէ
ի
մատաղէն,
թէ'
քահանայ
եւ
եթէ'
աշխարհական:
[Հարցումն
Աշոտոյ
իշխանին
վասն
մատաղի:
Ասէ
Սահակ
վարդապետն
Հայոց]
Քանզի
Սուրբ
Գրիգոր
սահմանեաց
զիրաւունքն
քահանային
եւ
եկեղեցի,
յորժամ
դարձան
ի
Տէր
նոյնպէս
զագապս
որ
յաւդեաց:
Յաղագս
աղի
աւրհնութեան:
Յոստոս
երրորդեալ
յԵրուսաղէմ
եպիսկոպոս
զկնի
Յակոբայ
եւ
Շմաւոնի.
Սա
պատմէ,
թէ
ի
Վարդավառին
զառաջին
պատարագն
առաքեալքն
եւ
սահմանեցին
վասն
աղի
աւրհնութեան,
եւ
փոխեցին
զհինն
ի
նորս.
նոյնպէս
եւ
քահանայութիւնն:
Քրիստոսի
փառք
յաւիտեանս.
ամէն:
Վերջ: