Տաղեր

Վրդանէս անպէտ հոգի,
Որ եւ յազգէ Սռնկեցի,
Ի գաւառէն Այրարատի
Եւ ի գեղջէն Գիլանեցի:

Րաբուն քաջիդ տէր Գրիգորի,
Նոմոսս զայս քեզ գրեցի,
Որ եմ կարօտ քո երեսի,
Քո տեսութեանդ հրաշալի:

Դու ես նման Արուսեակի,
Եւ ես նման մթին տեղի,
Կարօտացայ քո սուրբ տեսի,
Զի տրտմութիւն մեր փարատի:

Արդ, ո՛վ եղբայր, իմ պարծալի,
Քաջ հռետոր եւ հրաշալի,
Յիմարեցաք մեք յաշխարհի,
Վասն անիրաւ Մամոնայի:

Նստեալ ես դու ի Լով քաղքի,
Ես, անարժանս` ի Սեչովի,
Սոքա գէմ չեն մեզ հայրենի,
Այլւի մեր սէրն է պիտանի:

Է՛ իմ եղբայր ՚ւ իմ սիրելի,
Ահա ասեմ ես քեզ յայտնի,
Որ բանսարկուն չար թշնամի,
Զմեզ յիրար ձգեց յայտնի:

Սէրն պատուերն է Քրիստոսին,
Լրումն օրինաց պատուիրանին,
Բայց մեք ատողք եղաք կրկին,
Եղբայր, մեղաք մեր Արարչին:

Ինձ հաւատայ, եղբայր բարի,
Որ ես լալով զայս գրեցի,
Քո սրբութեանդ առաքեցի,
Առ եւ կարդա, ո՛վ հրաշալի:

Բայց հարցանեմ, ո՛վ սիրելի,
Թէ զիա՞րդ կաս կամ որպիսի՞,
Զի այս կենցաղս է ներհակի
Եւ հանապազ է թշնամի:

Արդ զօրութիւնն Քրիստոսի
Միշտ հանապազ քեզ հովանի
Եւ թշնամին քո կրկնակի,
Վաղվաղակի կործանեսցի:

Նայեւ թէ դու հեզահոգի,
Յիշման առնես զիս արժանի,
Նայ գոհութիւն Արարողի,
Առողջ մարմնով եմք յաշխարհի:

Քան զբու եմ աւերակի,
Քան զհաւալսան յանապատի,
Որպէս ճնճղուկ եմ ի տանի,
Կամ բեկեալ նաւ ի մէջ ծովի:

Արդ աղաչեմ, ո՛վ սիրելի,
Յիշման արա զիս արժանի,
Յիշեա յաղօթքդ քո բարի,
Արտասուելոյն ժամանակի:

Թէպէտ որ կայր բան մի քանի,
Որ գրեցի մէջ այս թղթի,
Յորժամ տեսնում զքեզ յայտնի,
Յայնժամ ասեմ զինչ կու պիտի:

Հետ այս թղթիս բարեւ հասնի
Քո սիրելեացն ամենայնի,
Քահանայից, ժողովրդի,
Միահամուռ մեծ եւ փոքրի:

Անփորձ կենայք մէջ աշխարհի,
Քրիստոս լիցի ձեզ հովանի,
Ո՛վ քահանայդ հրաշալի
Եւ ժողովուրդք Իլով քաղքի:

Ձեր թշնամին ամօթ լինի,
Որ մեր շատ սէրն արար լեղի,
Սեր բարեկամքն ուրախասցի
Այժմ եւ աւուրն ապագայի:

Ւ թվին Հայոց հազար վեցին
Օգոստոսի քսան ու եւթնին
Սակաւ բանիկս զայս գրեցի,
Իլով քաղաքն առաքեցի: