Այս
թուղթս,
որ
Սեչով
գրուի,
Տի
երթայ
ի
Լովն
հասնի,
Ի
վանքն
Հաճկատարի,
Ձեռն
եղբօրն
իմ
հարազատի:
Բայց
երթայ
գիրս
խնդալի,
Վազելով
նման
փայիկի,
Տանողն
օրհնեալ
լինի,
Աստծոյ
բարուն
հասանի:
Բայց
չէ
պարտ
այս
թուղթս
բացուի,
Մինչեւ
որ
իւր
տէրն
հասնի,
Ի
ձեռն
վարդապետի,
Բանիբուն
քաջ
հռետորի:
Հետ
այս
նամակիս,
եղբայր,
Աստուծոյ
բարին
առ
քեզ
հասնի,
Հազար
երանի
թղթիս,
Որ
հետ
քեզ
մօտիկ
կու
խօսի:
Հասնի
յարագ
թուղթս
բարով,
Ի
քաղաքն
շէն,
որ
է
Լով,
Ի
ձեռն
եղբօրս
առնելով,
Իւր
անունն
արհի
գոլով:
Թուղթս
որ
կարդաս
ձայնով,
Սիրտդ
թող
ցնծայ
խնդալով,
Թէպէտ
մեղաւոր
եմ
ես,
Թողութիւն
արար
դու
սրտով: