Տաղեր

Այս սուտ կենցաղոյս վերայ
ե՛ս միայն շուտով խաբեցայ.
Թողի զկամքն աստուածային,
բանսարկուին ես հետեւեցայ:

Բայց զայս գիտացիք, եղբարք,
որ աշխարհս է փոփոխական,
Նոյնպէս բնութիւն մարմնոյս
հանապազ է մեղանչական:

Գրեմ քեզ նամակ, եղբայր,
տէր Գրիգոր, արհի պանծալի,
Վարդապետ աստուածաբան
եւ տեսուչ Իլով քաղաքի:

Դու ես հոգովդ պայծառ
արեգակն ի մէջորէի,
Ջահ ես մէջ եկեղեցւոյ
եւ լուսին ի տասնուհնգի:

Ես ի քոյ սիրուդ, եղբայր,
յաշխարհէ յաշխարհ ընթացի,
Ով զմեզ յիրար ձգեց,
կորստեան որդի նա լինի:

Զարմանամ ես ի յայս բանին,
թէ զիա՞րդ զիրար ատեցաք,
Քանի որ տղայ էաք.
հանապազ զիրար սիրէաք:

Է՛, իմ սիրելի եղբայր,
Մամոնէն քաւէլ խաբուեցաք,
Թողաք յԱստուծոյ պատուէրն
անկասկած չարի դիպեցաք:

Ընդէ՞ր մեք յիմարեցաք,
բնական սէրն մոռացաք,
Այս սուտ աշխարհիս համար
միմեանց յէ՞ր բաժանեցաք:

Թէ այս անցաւոր երկրիս
մեծութիւնն ամէնն ինձ տային,
Ոչինչ էր ամէնն, եղբայր,
երբ զմեզ ի բաց բաժնեցին:

Ժամ է մեզ դառնալ, եղբայր,
հերիք էր զիրար ատեցաք,
Աշխարհի զրուց եղաք,
զթշնամին մեր խնդացուցաք:

Իմ աչացս լոյս, եղբայր,
մեզ պարտ չէր խռով կենայաք,
Թէպէտ որ գլորեցաք,
պարտ էր մեզ շուտով կանգէաք:

Լոյս հոգւոց մեր պակասեցաւ,
քանի մեք խռով պահեցաք,
Դուն իմ սիրելի եղբայր,
անգուման չարի դիպեցաք:

Խօսիմ եւ ասեմ յիստակ,
Տէր Գրիգոր, եղբայր պատուական,
Հետ քեզ այնպէս սէր ունիմ,
որ գիտակ Տէրն վերնական:

Ծառայս գիտէիր վաղուց,
ինչ ասեմ, եղբայր սիրական,
Ծռի այն մարդուն լեզուն,
որ մէջ մեզ ձգեց չար նշան:

Կամիմ հետ քեզի հաշտիլ,
ո՛վ եղբայր, արհի պատուական,
Դու ինձ թողութիւն արա,
ես միայն եմ մեղանչական:

Հազար որ խաւար լինի,
ի լուսոյն շուտով հալածի,
Այնպէս երբ որ մեք հաշտիմք,
թշնամին փութով կործանի:

Ձիւնն արեւուն հալի,
եւ պայծառ գարուն կու լինի,
Յորժամ մեք սիրով կենամք,
մեր հոգին պայծառ կու լինի:

Ղամբար մեր հոգւոց վառի,
յորժամ սէրն առ մեզ հանդիպի,
Բարին դրացի լինի,
չարն ի մէնջ շուտով բաժանի:

Ճար չունիմ, եղբայր բարի,
քան զհաշտիլն այլ իրք չի պիտի,
Իմ սիրտս ի քո շատ սիրուն,
քան զմոմ փութով կու հալի:

Մեղաք Աստուծոյ, եղբայրք,
ի միմեանց շատ վատ ասացաք,
Թէ չէր Աստուծոյ խնամքն,
մեք վաղուց կորուսեալ էաք:

Յիսուս Միածին Որդին
հովանի քո սուրբ աթոռին,
Օրհնութիւն աստուածային
իջանէ քո ընտրեալ հօտին:

Նաեւ հաստատուն կենաս,
լի աւուրբք բազմօք ծերանաս,
Այս անցաւորիս վերայ
հանապազ դու ուրախ կենաս:

Շուշանի նման փայլես
եւ հոտով անուշ դու մնաս,
Յաշխարհի մեղաց ծովէս
սրբութեամբ պայծառ վերանաս:

Ո՛վ քաջ, սիրելի եղբայր,
քեզ կարօտ եմ հանց իմանաս,
Երբ որ քո թուղթն տեսայ,
շատ լացի, հանցեղ իմանաս:

Չունիմք շատ աւուրք, եղբայր,
կամ հարիւր կամ հազար տարի,
Այնպէս գնալու եմք մեք,
զինչ ծաղիկ խոտէն թօթափի:

Պայծառ ես, մաքուր, եղբայր,
անուանի մէջ ամէն ազգի,
Լեզուովդ ճարտար, հմուտ,
հասակաւդ զարմանալի:

Ջանամք յաշխարհիս վերայ
առաջի սիրուն հանդիպիլ,
Սէրն հոգեւոր առնուլ,
Քրիստոսի այնով հետեւիլ:

Հազար երանի թղթիս,
որ զքեզ շուտով տեսանէ,
Վա՛յ իմ մոլորեալ անձինս,
որ նստեալ լալով կու գրէ:

Սրտովս եմ յօժար, եղբայր,
զքեզ գովել ի մէջ ատենի,
Թէպէտ թշնամին խաբեաց,
միմեանց արար ատելի:

Վասն քո սիրուդ, եղբայր,
այս յաշխարհս շատ յամեցի,
Գիտէ ծածկագէտն Աստուած,
հաշտելոյ կարօտ ես էի:

Տե՛ս, որ ողորմած հոգին
ի Վաշքօն շուտով ծանուցեց,
Ապա չէր ատենն եկեալ,
թշնամին այլուի խափանեց:

Րաբուն ես դու հրաշալի,
ո՛վ եղբայրդ, պետդ պանծալի,
Ո՛վ քաջ քարտուղար ճարտար,
զօհալ աստղ ի առաւօտի:

Ցանկալի ամէն ազգի,
անուանի ի մեջ աշխարհի,
Ո՛վ պեւետիկոսդ քաջ,
հովուապետ ի մէջ Իլովի:

Ւիւանդ, ցաւագար էաք,
քանի որ քէնով կենայաք,
Այսօր բարով հաշտեցաք
եւ չարին նալաթ ասացաք:

Փառք եւ գոհութիւն Փրկչին,
որ զմեզ շուտով հաշտեցոյց,
Զմեզ ի չարէն փրկեաց,
բարութեանցն իւրոյ մերձեցոյց:

Քեզ է խիստ կարօտ, եղբայր,
Վրդանէս եզն եղկելի,
Խոցած է բազում նետից,
գոհութիւն Փրկչին Քրիստոսի: