Քերթուածներ

ԱՐՏԱՍՈՒՔ ԿՈՒՍԻՆ

ԵՐԳ

Լա՛ց, ո՜ կուսիկ, զի արտասուք
Կուսին իր բիբ են մարգըրիտ.
Լա՛ց, ո՜ կուսիկ, զի տրտմասուգ՝
Չքնաղ եւս են աչկունք վըճիտ։

Ըզփափկամէջք սիրեմ ծաղիկ,
Որ ի դաշտին կայ պատկառուկ,
[1] Եւ զայն գիշերց պճնէ ցօղիկ,
Արտօսր ըզգլուխն առնէ կախուկ։

Սիրեմ ըզշողս ես լուսարփի,
Որ ի նամէտ ծոցոյ ամպոյն
Ի ծով ծաւալ փայլ ըզփայլի
Ոսկի հերաց ցոլան հանգոյն։

Զանմահ փափուկ սիրեմ հրեշտակ
Որ ըզդիմօքն ածեալ թեւեր,
Մատունք ի քնար տըխրահռչակ,
Լայ ըզմարդկան ՚ւ երկրի զաւեր։

Լա՛ց, ո՜ կուսիկ, եւ Գըթութիւն
Ոչ սրբէ զայն շիթս անուշիկ,
Այլ կայ յակճիռ եւ ըզմայլուն,
Այնքա՜ն, թէ լաս, ես գեղեցիկ։

Լա՛ց, ո՜ կուսիկ, մինչեւ յերկնից
Իջցէ դալար Երջանկութիւն
Եւ գգուեսցէ զայտերդ ամբիծ.
Եւ ըզգըլխիկդ այն գրգասուն,

Թուխ աչերոյդ տացէ համբոյր՝
Զարտօսր անտի սրբել ի սպառ,
Եւ իբր ի բոց անուշաբոյր
Հալեալ ցնդին շիթք լուսավառ։

ՁՕՆ

Սիրտս քո քըրոջ սիրով ցնծայ,
Քեզ ղրկելով այս փոքր ընծայ.
Ժամանակին ի դառն փորձ,
Գիտեմ, մաշի իմ ձեռագործ,
Բայց սէրն, որով զայն հիւսեցի,
Անմաշ յաւէտ մընայ պիտի։