Քերթուածներ

ՉԵՆ ԵՐՋԱՆԻԿ

Ո՞ր մահականցուն այս երկրի վրայ
Երջանիկ ժամեր վայելել կրնայ,
Եւ ո՞րն է այն վարդ՝ ծլած աշխարհիս,
Որ ձեռքերուդ մէջ իսկոյն չթոռմի։

Ո՜հ, չէք երջանիկ, ո՜հ, դժբաղդ հայեր,
Մինչդեռ Հայրենիք չէ՛ք մըխիթարեր։

Թէ մտքով գրկես երկիրն ու երկին,
Եւ ամէն գաղտնիք քեզ մերկանային.
Անհնար է քեզ ըլլալ երջանիկ,
Այլ դժխեմ բաղդին թըշուառ խաղալիք։

Ո՜հ, չէք երջանիկ, ո՜հ, դժբաղդ հայեր,
Մինչդեռ Հայրենիք չէ՛ք մըխիթարեր։

Իզուր դիւցազունք պատերազմական
Դաշտերու վրայ կանգնեցին նըշան.
Հազիւ ստացան յաղթութեան պըսակ,
Կորզեց ձեռքերնէս զայն մահու հրեշտակ։

Ո՜հ, չէք երջանիկ, ո՜հ, դժբաղդ հայեր
Մինչդեռ Հայրենիք չէ՛ք մըխիթարեր։