Տաղեր

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

17. ՀԾԾԻՒՆՔ
       Երբոր վարդի փունջք հայեցի՝
Ծըլան տժգոյն ճակտիդ վերեւ,
Խոնարհեցիր աչերդ արեւ,
Քեզ այն օրէն ես սիրեցի:
       Թերթեր յուզող սիւքի մը պէս՝
Թըռար սրտիս ծալքերն թօթուել,
Քընարի մը կըրակէ թել՝
Քեզ ձըգեցիր դու աղիքէս:
       * կը փախչիս ինձմէ սիւքի
Պէս, շուքըդ տաս լոկ քընարիս,
Գիսաստղի պէս հեռուն կ՚նազիս՝
Հովին տըւած մազերդ ոսկի:
       Երբ աստղալոյց գիշեր է զով,
Շրջագայիս Պաղլար֊Պաշի,
Գիտե՞ս թէ սիրտս ո՜րչափ մաշի՝
Շրջազգեստիդ լոկ շրշիւնով:
       Գայ սիւքն ազատ քեզ այցելու,
Նային քեզի աստղերն ազատ,
Ըստուերին մէջ մինակ ու զատ՝
Ես կը դողամ քեզ մօտելու:
       Ո՜հ, թող երթա՛յ սիւքն իր ծաղկոց,
Նայի՛ն աստեղք թող յ՚Ովկեան,
Եւ թող մէկ մ՚ե՛ս ալ թալկանա՛մ
Քու նայուածքիդ մէջ կրակուբոց:
       Մահիկն երբոր շառագունած՝
Իջնէ լեռնէն ի հորիզոն,
Ալ կ՚անհետիս , չ՚ես շրջիր հոն՝
Կազին, հովին, աստղին դիմաց:
       Գերեզմաննոցին ցուրտ ծառեր
Կը փըսփըսան մեռելոց հետ,
Շրջազգեստիդ շրշիւնին գէթ
Ինձ արձագանք մահահրաւէր:
       Նըւաղած են լոյս ու ժըխոր,
Դադրած շրշիւնք կանանց՝ անմռունչ
Արդ կը թաղուին համբոյր , մրմունջ՝
Աստեղազարդ անդունդին խոր:
       Շրջազգեստիդ խշրտուքն յար
Կը փըսփըսայ դեռ ականջիս,
Հեծկլտալով իջնէ հոգիս
Արտօսրալից անդունդ մ՚ի վար…:
       1871