Տաղեր

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

23. ԹՐՔՈՒՀԻՆ
       Երեկոյ է. բոցավառ է հորիզոն.
Կառք մը կ՚անցնի դագաղի պէս յամրընթաց,
Գեղուհի մը ընկողմանած տրոփէ հոն,
Վերջալոյսի աղջի՞կ մ՚է սա, ո՛վ Աստուած.
Եթէ նայի՛,
Կ՚ըսես — հի՛մա կը մարի»:
       Մեղրամոմէ անդրիանդի մ՚է հանգոյն.
Ի՜նչ դալկահար … կարծես հաջաղը վառէ
Պատան մ՚է նուրբ ներա վարդիցը դժգոյն.
Աստուած ըզնէ զոյգ մ՚աչերովն կը վառէ.
Եթէ ժպտի՛ ,
Կ՚ըսես — ո՜հ , հի՛մա կ՚անցնի»:
       Նայիլ կ՚ուզէ, բայց ա՛ւելի կ՚նըւաղի,
Սիրտը խունկի պէս կը մըխա՜յ սիրավառ,
Նէ շողերու, բոյրերու է թագուհի,
Խոնջ թիթեռնիկ մ՚որ կը խնդրէ ծաղկէ թառ.
Եթէ շարժի՛,
Կ՚ըսես — հի՛մա կը թռչի»:
       Լանջն է յուզեալ Ովկեանի մը նըման.
Կ՚ուզէ սիրե՜լ … համբոյրի մ՚հետ նըւաղիլ,
Մաշիլ, խամրիլ, խոնջած ընկնիլ գերեզման,
Քամել սիրոյ կրակէ բաժկին հուսկ կաթիլ.
Եթէ շիկնի՛,
Կ՚ըսես — հի՛մա կը բռընկի»:
       Սրտի մեղո՜ւ, ինչպէս կոչեց Լամարթին,
Որուն ծըծած ծաղիկը՝ սիրտ, մեղրն է սէր,
Ես կոչեմ զնէ կո՛յս , որուն սիրտն է երկին
Անհուն սիրոյ, որ հորիզոն չ՚ունի դեռ.
Եթէ խօսի՛,
Կ՚ըսես — հի՛մա կը հատնի»:
       Նէ կը վառի, մի՜շտ կը վառի, չը հատնիր
Տընանկ կընոջ տաճարն վառած ճրագին պէս,
Աստղերու նման գիշեր սիրէ՝ փողփողի՜լ .
Կրակ մ՚է փրթած կողէն սիրոյ բոցագէս…
Թէ իսկ մեռնի՛,
Կ՚ըսես — հի՛մա կը ծընի»:
       1871