[ԺԳ]
ԱԹ-ՊԱԶԱՐ
Օր
մի
գնացաք
ի
յԱթ
պազարն,
որ
մեծ
մօյտան
էր.
անդ
անհամար
ուղտք,
էշք
ծախէին.
եւ
աժան,
զի
լաւ
ուղտն
Ժ
ղուռուշ
տան,
որ
ի
Շամ
կամ
Հալապ
Լ
ղուռուշ.
այլ
եւ
ազնիւ
ձիանք.
բայց
էշք
նոցա
ուսուցած
է,
զի
արագ
[1]
են
եւ
փոյթ
քան
զձի.
երբ
նստի
արապն
ի
վերայ
եւ
զձայնն
լսէ՝
թռչի.
զոր
մեք
տեսեալ
հիանայք
ընդ
արագութիւն
[2]
նոցա.
եւ
մեր
ըխտաւորքն
գնեցին
Լ,
Խ.
եւ
դարմանէին
զնոսա
լաւ։
Իսկ
ես
ոչ
սիրէի
զէշն.
եւ
ոչ
զգարշելի
ձայնն
լսել
կամէի,
եւ
ոչ
զսէմէրն։
Եւ
ասին
թէ
Երուսաղէմայ
[3]
ճանապարհն
խիստ
աւազուտ
է,
տէկմէ
էշ
չի
դիմանար.
եթէ
գնես
խսրախ
մի,
դեռ
շահիս.
եւ
ես
գնեցի
լաւ
խսրախ
մի
ԻԵ
ղուռուշ։
Եւ
յորժամ
ճանապարհ
ելաք,
այն
արագ
իշվան
հազիւ
շարժէին,
քահալ
եւ
ծոյլ
եղեն.
եւ
որչափ
աղաղակէին,
առաւել
մնային.
ընդ
որ
հիացաք,
ոչ
գիտելով
զպատճառն։
Եւ
ասին
մեզ
թէ
բազում
հիլա
ունին.
զի
ծակոտեն
եւ
տանջեն
(արապք)
զիշվանս.
այլք
զձուս
նոցա
խածատէին.
եւ
ոմանք
հրացեալ
երկաթով
շանթէին.
եւ
այն
կսկծուն
վազէին
վեր.
իսկ
այլոց
ձեռքն
անկեալ
ոչ
երկնչէին
(էշք).
եւ
յոլովք
թողին
զնոսա
վասն
յուլութեան
[4].
եւ
այլք
կէս
գինն
տվին.
զի
այս
աւելի
հրաշք
էր
քան
Ղայսարու
ներկած
իշվանն։
Կայր
ի
Մսըր
մեծ
մզկիթ
մի
եւ
բարձր
մինարայ,
Եաշիլ
մէջիթ
կոչէին,
որ
էր
գեղեցիկ
եւ
վիմաշէն.
եւ
մերձ
նմին
կայր
Իմարաթ,
յորս
[5]
հիւանդք
եւ
ախտաժէտք
կային.
եւ
ի
դուրս
ով
կամէր՝
տային
դեղրանք
ազգի
ազգի՝
աչաց,
ակռի
եւ
գլխացաւի
եւ
այլոցն,
առանց
դրամի։
Եւ
կայր
մօյտան
մի
այլ
մեծ՝
քաղքէն
դուրս,
որ
եզինք,
կովք
եւ
ոչխարք
ծախէին.
բայց
եզն
մեծ
էր
քան
զգօմէշ.
եւ
ոչխարն
քան
զէշ։
Այլ
եւ
տեսաք
վեց
եղջերաւ
եւ
չորս
(եղջերաւ)
ոչխարք.
փառք
Աստուծոյ։
