Իսլամը հայ մատենագրութեան մէջ

Հեղինակ

Բաժին

Հայագիտութիւն Հայ դասական մատենագրութիւն

Թեմա

* ։
       Երկր. Զբարի եւ զչար յաստուծոյ ասեն։
       Երրդ. Ուրանան զմարդեղութիւն բանին։
       Չրրդ. ԶՔրիստոս ոչ խոստովանին Աստուած, այլ մարդ սոսկ եւ փեղամբար։
       Հինգդ. Զամենայն Սուրբ գիրս, այսինքն՝ զՀին եւ զՆոր Կտակարանս, ոչ ընդունին։
       * , փեղամբար ասեն։
       Եւթդ. ԶՅարութիւն մարմնական ասեն։
       Ութդ. ԶՀրեշտակս եւ զհոգիս մահկանացու ասեն։
       Իննդ. Անարգեն զնաշան խաչին եւ զպատկերս սուրբս։
       * , անխտիր ուտեն։
       * Զգինին հարամ ըմբեն։
       * , Հանապազ ջրով ողողին եւ սրբութիւն համարին։
       * , Կրճատելն, որ է ‘սունաթելն, ։
       * , Պահք ոչ ունին, ‘ոչ զհինն եւ զնորս, ։
       * , ‘Զհայզէնն ոչ ուտեն։
       * , Զի անօրէնք են եւ կարծեն զինքեանս օրինաւոր գոլ։
       * , ունին, զորս անարժան համարիմ յիշել. այլ այսչափ միայն ի պատասխանիս նոցա։ Եւ թէպէտ ոչ գոյ բաժին հաւատացելոյ ընդ անհաւատին, եւ ոչ լուսոյ ընդ խաւարի , որպէս գրէ Առաքեալ. զի թէ մտօք կամ լեզուաւ խօսիմք ընդ նոսա, մեղանչեմք . թող թէ այլ ինչ յարակցութիւն ունել կամ սէր։ Այլ պատասխանել անզգամին, ըստ Սողոմոնի, վասն տգիտաց զի մի՛ մոլորեսցի զհետ կորստեան նոցա։
       Եւ այսպէս պատահեցից իւրաքանչիւրոցն, օգնութեամբ Սուրբ Հոգւոյն, որ զօրութիւն է տկարաց ։