Վասն
եօթներեկին
երիս
իրս
խնդրելի
է.
նախ
թէ
զինչ
է
եօթներեակն,
երկրորդ`
թէ
յորմէ
պատճառի,
երրորդ`
թէ
վասն
էր
Գ.
(3)
ի
վերայ
բերեմք
եւ
կամ
Դ.
(4)
ի
բաց
գնամք:
Վասն
առաջնոյն
գիտելի
է,
զի
եօթներեակն
աւուրք
շաբաթուն
է,
որ
սկսաւ
յարարչութենէն,
այսինքն
ի
միաշաբաթ
աւուրն
եւ
գայ
մինչեւ
ցայսօր
եւ
ոչ
այլ
յաւելուլ
կարէ
եւ
կամ
նուազիլ,
զի
ի
միաշաբաթէն
սկսեալ
եզերի
ի
շաբաթն
եւ
դարձեալ
յառաջին
սկիզբն
դառնայ
ի
միաշաբաթն:
Երկրորդ`
ասելի
է,
թէ
պատճառի
սա
յերեք
ժամուցն,
որ
աւելու
ի
մասանց
Արեգականն,
յիւրաքանչիր
եղանակս,
եւ
լինի
օր
մի,
եւ
օրն
այն
եօթներեակ
լինի
եւ
յԷ.
(7)
ամն
շաբաթանայ
ըստ
հայումն
եւ
յառաջինն
դառնայ:
Իսկ
ըստ
ազգացդ
ի
Զ.
(6)
ամն
շաբաթացեալ
դառնայ,
զի
ի
նահանջի
ամին
կրկին
աճէ
եօթներեակն
նոցա:
Երրորդ`
գիտելի
է,
զի
վասն
այն
Գ.
(3)
ի
վերայ
բերեմք,
զի
ի
չորրորդումն
աւուր
ստեղծաւ
Արեգակն,
եւ
յորժամ
Գ.
(3)
ի
վերայ
չորիցն
բերեմք,
լինի
Է.
(7)
եւ
եզերի
շաբաթն,
եւ
լինի
սկիզբն
գալ
շաբաթուն
միաշաբաթն:
Եւ
Դ.
(4)
ի
բաց
բառնամք,
այսինքն
զեղեալ
աւուրսն,
զի
լինիցի
դարձեալ
մեզ
սկիզբն
շաբաթու
միաշաբաթն:
Հարցումն.
-
Վասն
է՞ր
զստեղծման
շաբաթն
ի
կիր
առնումք
եւ
զթուականն
Է.
(7),
Է.
(7)
գնամք:
Պատասխանի.
-
Զի
օրն
եւ
շաբաթն
ի
ստեղծմանէն
ունին
զէութիւն
եւ
զանունն,
եւ
ի
կիր
առնելով
զայս,
Գ.
(3)
ի
վերայ
բերելով
եւ
կամ
Դ.
(4)
ի
բաց
բառնալով
հասուցանէ
զմեզ
ի
թուականին
պատկերն,
եւ
Է.
(7),
Է.
(7)
ի
բաց
գնալով
զթուականն
հասուցանէ
զաւուրցն
պատկերն:
Եւ
արուեստս
այս
հաստատեցաւ
յաւել
աւուրցն
արարչութեան,
զի
կալեալ
զԷ.
(7)
թիւն
բերեմք
ի
վերայ
կազմութեան
աւուրն
մարդոյ,
առնէ
Զ.
(6)
եւ
ցուցանէ
զօրն
ուրբաթ:
Եւ
ըստ
այսմ
արհեստի
ի
ստեղծմանէն
մինչեւ
ի
կատարած
աշխարհի
ոչ
սխալեալ
կորնչի
օր
մի:
