Մատեան աշխարհավէպ հանդիսարանաց

Տիբեր կայսր Հռոմայեցւոց, Աբգարու թագաւորին Հայոց խնդալ:

Զթուղթ մտերմութեան քո ընթերցան առաջի իմ, վասն որոյ շնորհակալութիւն քեզ ի մէնջ հասցէ: Թէպէտ եւ ի բազմաց լուեալ է մեր [զայդ] յառաջագոյն, եցոյց եւ Պիղատոս ստուգապէս վասն նշանացն նորա եւ թէ յետ յարութեան նորա հաւատարիմ եղեւ՝ թէ աստուած է: Վասն որոյ եւ ես կամեցայ առնել զայդ, զոր դուդ խորհեցար: Այլ մեք տուաք հրաման ամենայն ումեք, որում եւ հաճոյ թուեսցի Յիսուս, ընկալցին զնա ընդ աստուածս: Եւ մահ այնոցիկ սպառնացեալ, որ չարախաւս կայցեն զքրիստոնէից: Եւ վասն ժողովրդեան Հրէից, որ հանդգնեցան խաչել զնա, զորմէ լսեմ, թէ ոչ արժանի խաչի եւ մահու էր նա, այլ պատուի եւ երկրպագութեան, յորժամ առից պարապումն ի պատերազմէս Սպանիացւոց, քննեալ հատուցից նոցա զարժանն:

Աբգար արքայ Հայոց, տեառն իմում Տիբերի կայսեր Հռոմայեցւոց խնդալ:

Զթուղթ գրեալ ըստ արժանի քո տէրութեանդ՝ տեսի եւ ընդ հրաման մտածութեանդ քո ուրախացայ: Բայց քեզ, տեառն իմում հաճոյ <թուեսցի> առաքել <զայլ ոք> յԵրուսաղէմ փոխան Պիղատոսի, զի լուծցի <նա> անարգանաւք յիշխանութենէն, յորում կարգեցերն զնա, վասն զի արար զկամս Հրէիցն եւ խաչեաց զՔրիստոս տարապարտուց: Ողջ լինել քեզ ըղձամ:

Իսկ թագաւորն Աբգար, իբրեւ զճշմարիտ նախանձաւոր փրկչին, առնու վրէժս ի դրժողաց փրկ/247ա/չին՝ գրով եւ յորդորմամբ զթագաւորս Հռոմայեցւոց, մինչեւ զկատարումն առ խնդիրն ի Տիտոսէ եւ ի Վեսպիանոսէ զկնի Խ ամաց: Այլ իբրեւ տեղեկացաւ կայսր Տիբեր զնենգաւոր գործն Պիղատոսի յԱբգարու, առաքէ կոչէ զնա ի դուռն թագաւորական՝ առնել նմա ըստ արժանոյ անաւրէնութեանն: Եւ մինչ նաւէին ի վերայ Ովկիանոսի, ծանուցեալ զսաստիկ սպառնալիս կայսերն, անձամբ արար զվրէժ անձին իւրոյ. ընկէց զինքն ի խորս ալեացն եւ հեղձամղձուկ եղեալ, սուզեցաւ յատակս անդնդոց: Եւ այսպէս մասնաւորն ի բազմաց, ամենայն անյուսաբար համարձակելոց ի բանն աստուծոյ, խնդրեցան վրէժք, առ ի լինելոյ հաւատարիմ դատաստանին աստուծոյ: