Պատմութիւն

Իսկ թագաւորն Կարուց Գագիկ որդի Աբասայ նեղեալ յերկիւղէ Թուրքացն՝ տայ զհայրենիս իւր ՚ի Յոյնս, եւ առնու զԾամընդաւ, եւ զԼառիա եւ զԱմասիա եւ զԿոմանա, եւ զպռաստինս հարիւր, որ է գեօղեան։ Եւ գնացեալ առ կայսր՝ խնդրէ հրամանս ձեռնադրել Հայոց պատրիարգ զՎարհամ որդի Գրիգորի Մաժիստրոսի եւ տուկի. որ կոչեցաւ ՚ի ձեռնադրելն՝ Գրիգորիս. եւ ամ մի կալեալ զաթոռն ՚ի Ծամնդաւ՝ թողու ՚ի Գէորգ վարդապետն իւր Լօռեցի։ Եւ ինքն անցեալ գնայ ՚ի Կոստանդնուպօլիս ՚ի թարգմանութիւն, եւ առեալ զգրեանն կամեցաւ գնալ յԵրուսաղէմ. եւ նաւին առեալ զնա տանի ՚ի Մսր. որ եւ մեծարեցաւ յոյժ ՚ի սուլտանէն. եւ շինեաց վանս Հայոց, եւ ձեռնադրեալ զեղբօրորդի իւր Գրիգորէս եպիսկոպոս, եւ ինքն գայ կատարի ՚ի Կարմիր վանքն ՚ի սահմանս Եփրատ գետոյ առ Տօրոս լերամբն, մերձ տեառն Բարսղի պատրիարգի որ զկնի Գէորգեայ։

Իսկ ՚ի հինգհարիւր քսան եւ մի թուին այրեցաւ սուրբ Պետրոս ՛ի յԱնտաք. եւ եղեւ շարժ, եւ պատառեալ երկիրն եկուլ զպատրիարգն հոռոմ եւ տասն հազար այր ընդ նմա, վասն այրելոյ նոցա զաւետարանն Ասորւոց ուղղափառաց, որ չորս անգամ ելանէր ՚ի հրոյն ամբողջ, մինչեւ զհինգերորդ կատաղումն նոցա յանձն առնոյր, որպէս Տէրն զխաչն ՚ի Հրէից (!)։