Յայնմ
ժամանակի
զօրանայր
Դաւիթ
թագաւորն
Վրաց
որդի
Գէորգեայ,
որդւոյ
Բագարատայ.
եւ
առ
զՏփխիս
ÿի
Պարսից.
եւ
եհար
զՄէլիք
զսուլտանն
Գանձակայ
ÿի
հարուածս
սաստիկս.
եւ
հինհարիւր
արս
սրահանգս
բարձրացոյց
ÿի
փայտ
մահու
ÿի
Տփխիս
քաղաքի։
Ընդ
աւուրսն
ընդ
այնոսիկ,
զի
մեռեալ
էր
Մանուչէ՝
ամիրայն
Անւոյ,
եւ
Ապլսուար
որդի
նորա
տիրէր
նմա,
այր
անարի
եւ
կնամարդի,
որ
կամեցաւ
վաճառել
զԱնի
վաթսուն
հազար
դենարի
ÿի
վերայ
Կարուց
ամիրային.
եւ
ետ
բերել
նալ
ծանրագին
եւ
բարձրահասակ
ÿի
Խլաթայ,
եւ
դնել
ÿի
վերայ
գմբեթի
կաթուղիկէին,
փոխելով
զեդեալն
յառաջնոցն.
վասն
որոյ
սրտառեալ
քրիստոնէիցն՝
կոչեն
զԴաւիթ,
եւ
տան
ÿի
ձեռս
նորա
զքաղաքն
Անի.
եւ
ընկեցեալ
զզէնն
ատելի
ÿի
պատուական
գլխոյ
կաթուղիկէին,
զոր
ունէր
վաթսուն
ամ
վասն
մեղաց
մերոց
համբերելով՝
եդին
զպսակն
զարդու,
եւ
զթագն
Յիսուսի՝
զպարծանքն
Պօղոսի,
զփրկութեան
մերոյ
արեգակն,
զխաչն
աստուածընկալ.
եւ
հարեալ
զժամահարն
առ
խաչին՝
դաւանեցին
Աստուած
զխաչեալն
ÿի
փրկութիւն
հաւատացելոց։
Իսկ
թագաւորն
զԱբուլէթ,
եւ
զորդին
իւր
զԻւանէ
թողեալ
ÿի
յԱնի՝
դառնայ
յերկիր
իւր,
ընդ
իւր
տանելով
զԱպլսուար
որդւովք
իւրովք,
որք
անդէն
մեռան
եւ
ոչ
եւս
դարձան։
Եւ
ընդարձակեալ
Դաւիթ
զսահմանս
Վրաց,
առեալ
զՈւխթիս
եւ
զսահմանս
իւր,
եւ
զԳագ,
եւ
զՏէրունականն,
եւ
զՏայուշ
եւ
զԿայեան
եւ
զԿայծոն,
եւ
զԼօռէ
եւ
զՏաշիր,
եւ
զՄահկանաբերդ,
եւ
զբոլոր
իշխանութիւնն
Հայոց
Կիւրիկէի
եւ
Աբասայ,
հնազանդէր
եւ
զլեառն
Կովկասու,
եւ
զթագաւորութիւնն
Սոնաց,
զՄրաճուլք,
եւ
զՃքեթ,
եւ
զԴուալէթ,
զՀերէթ,
եւ
մինչեւ
ցծովն
Կազբից
եւ
ցՀաղբանդ,
եւ
ցՇապուրան
քաղաք։
Խնամածեալ
եւ
անիմաստ
ազգին
Վրաց,
ընտրեալ
մանկունս
քառասուն
առաքեաց
ÿի
Յոյնս
ուսանել
լեզու,
եւ
առնել
թարգմանութիւնս
եւ
բերել.
զոր
եւ
արարին
իսկ.
երեք
ÿի
նոցանէ
լաւագոյն
գտան
եւ
մտաւոր,
զարդարեցին
զազգն
անզարդ։
Եւ
ոչ
էր
նա
երկմիտ
յեկեղեցւոյ
եւ
յաղօթից
մերոց.
վասն
որոյ
բազում
անգամ
դնէր
զգլուխ
իւր
ÿի
ներքոյ
ձեռաց
մերոցն՝
խնդրելով
օրհնութիւն։
Սա
թագաւորեաց
երեսուն
եւ
երեք
ամ,
եւ
մեռաւ
ÿի
Տփխիս.
եւ
թաղեցաւ
ÿի
Գելաթ
ÿի
գերեզմանս
հարց
իւրոց։
Եւ
առ
զթագն
Դեմետրէ
որդի
իւր,
որ
պահեաց
նոյնպէս
զիշխանութիւն
հօրն.
եւ
յաւել
եւս
զԴմանիս,
եւ
զԽունան
քաղաք
առեալ
ÿի
Պարսից։