Պատմութիւն

Ի հինգհարիւր իննսուն թուին եկն Փերփերօժանն եւ առ զԿիլիկիա, եւ տարաւ տամբ եւ որդւովք զԼեւոն եղբայր Թորոսոյ, եւ զպատկեր Տիրամօրն ÿի Կոստանդնուպօլիս. եւ անդ մեռաւ Լեւոն, որդին Կոստանդեայ։ Եւ զկնի երկուց ամաց մեռաւ Փերօժն, եւ առ զթագն Կիռ Մանիլ որդի նորա։ Եւ ÿի նոյն ամի մեռաւ թագաւորն Երուսաղէմի. երկոքին սոքա ÿի յորսի որոգայթեցան, վասն խոզի՝ թագաւորն Յունաց, եւ վասն նապաստակի՝ թագաւորն Երուսաղեմի։

Ի հինգհարիւր իննսուն եւ չորս թուին Զանդի ամիրայն էառ զՈւռհա. եւ զկնի երկուց ամաց էառ զնա Ջօսլինն, որ էր տէր նորա. եւ զկնի եօթանասուն աւուր սպանաւ ÿի Թուրքաց, որք եկին վերստին առին զքաղաքն, եւ մեռաւ քաջն եւ յոյժ հայասէրն. որում արար ողբս Գէորգ վարդապետն, որ հայրն էր խոստովանութեան նորա։

Իսկ ÿի հասանել թուիս մերոյ ÿի վեցհարիւր ամն, եկին որդիքն Լեւոնի Թորոս եւ Ստեփանէ, եւ մեծաւ իմաստութեամբ եւ քաջութեամբ տիրեցին հայրենեաց իւրեանց Կիլիկիոյ, հարեալ զԱնդրոնիկոս զօրագլուխն Յունաց, որ կայր անդ երկոտասան հազարաւ. զոր լուեալ Մանիլին ÿի վարձու կալաւ միանգամ եւ երկիցս զՄասուդ սուլտանն, առնուլ զքէն վրիժուց նորա. որ եւ ÿի յերկրորդ մուտն սուլտանին անկաւ ահ Տեառն ÿի վերայ նոցա, եւ փախեան առհասարակ, զմիմեանս սատակելով, անդէն թողեալ զբնաւ արարս իւրեանց. քանզի Աղուպն զօրագլուխ նոցա կամեցաւ գնալ երեք հազարաւ յԱնաւարզու ÿի կողմանս Անտաքու, յորոյ վերայ անկեալ Ստափանէ եղբայր Թորոսի՝ սատակեաց զամենեսին. եւ ÿի լսել զձայնն գուժին ÿի բուն բանակին՝ դողացին առհասարակ, եւ ոչ մնաց շունչ զօրութեան ÿի նոսա։ Եւ հազիւ զերծեալ սուլտանն՝ անկեալ ÿի յորջս իւր սատակի, տալով զպատիւն Խլիճ Ասլանայ որդւոյ իւրոյ, ÿի թուին վեցհարիւր եւ չորս։

Ի նմին ժամանակի առին Փռանգք զԱսկաղոն քաղաք։ Ի սոյն ժամանակս եկն Մանիլն ÿի Կիլիկիա, եւ սիրով նուաճեաց զԹորոս. եւ առեալ զնա եւ զզօրսն Փռանգաց, գնաց ÿի վերայ Հալպայ. եւ լուեալ համբաւ յաթոռոյն՝ դարձաւ ÿի տուն. եւ ծայրաքաղ արար ÿի նոցանէ Թուրքն երկոտասան հազար ÿի ճանապարհին։