Պատմութիւն

Արդ ՚ի վեցհարիւր իննսուն եւ մի թուին Հայոց Բաչաւնուինն փոխեաց զիշխանութիւնն Չարմաղանին եւ էառ զԿարնոյ քաղաք, հանեալ անտի զայրն երեւելի մեծատուն եւ երկիւղած ՚ի Տեառնէ զՈւմեկն, եւ զազգականս նորա զորդիսն պարոն Յոհաննու, զՍտեփաննոս եւ զեղբայրսն իւր հինգ. - եւ ՚ի վեցհարիւր իննսուն եւ երկու թուին զամենայն աշխարհն Հոռոմոց՝ կոչեցեալ, եւ զանուանի քաղաքսն, զԿեսարիա նախ, ապա զՍեւաստ, յորս խնայեցին ՚ի կոտորելոյ, զի վաղ եկին ՚ի հնազանդութիւն, ապա զԵզնկա, զորս յանխնայ կոտորեցին եւ գերեցին. քանզի ընդդէմ դարձան։ Եւ զայլ աշխարհս եւ զգաւառս, ուր մանաւանդ ազգ Հայոց վշտատեսաց բնակեալ էին. զի համարագիր թուականին ՈՂԲ (վեցհարիւր իննսուն եւ երկու) էր, եւ ըստ այն գործեցան արդիւնքն արժանաւոր ողբոց եւ արտասուաց, ոչ միայն բանականաց, այլ եւ անբանից, լերանց եւ դաշտաց, որք ոռոգեցան արեամբ եւ արտասուօք։ Որ եւ սոյն ողբ կրկնեցաւ ՚ի վեցհարիւր իննսուն եւ ութ թուին. քանզի կարծիս առին Բաչուն եւ այլ աւագանին ամբարտաւանութեան եւ ապստամբութեան թագաւորին եւ իշխանացն Վրաց. եւ ընդ ձեռամբ ածեալ զթագաւորն Դաւիթ, եւ զայլ մեծսն՝ կապեցին եւ հատին վճիռ մահու, այլ ՚ի խնամոց վերնոյն արձակեցին ՚ի մահուանէ։ Սակայն անթիւս կոտորեցին եւ գերեցին գեօղս եւ ագարակս եւ գործեցին խայտառականս ՚ի կանայս՝ ՚ի Հայս, եւ աւելի յաշխարհն Վրաց։

Ի վեցհարիւր իննսուն եւ ինն թուին մեռաւ Աւագն որդին Իւանէի եւ թաղեցաւ ՚ի Պղնձահանքն ընդ հօր իւրում, այր անագահ եւ պատերազմասէր եւ աղօթական։