ՄԻՆԱՍ
ՉԵՐԱԶԻՆ
Ժընէվ,
9
Սեպտ.
1897
Բարեկամդ
իմ
Մինաս
(Չերազ),
…Կը
փափաքէի
L՚Arménieի
միջոցաւ
նպաստ
մը
ընել
կամ
իմ
բաժինս
նուիրել
Հայաստանի
որբերուն։
Աւա՜ղ,
Հայութիւն
չկայ
այլեւս,
հայ
որբեր
միայն
կան։
Շատերու
դաւանանքն
է
ջնջել
մինչեւ
վերջին
Հայն,
որպէս
զի
փրկուի՜
Հայութիւնն…։
Յուսահատ
եմ։
Քոյդ
Ե.
ՏԷՄԻՐՃԻՊԱՇԵԱՆ
(Թէոդիկ,
Ամէնուն
Տարեցոյցը,
1924,
էջ
41)