ԴԺՈՒԱՐ
ԴԺՈՒԱՐ
Աքլորին
հաւկիթ
ածելն
է
դժուար
«Ոչ»երդ
«այո»
կարծելն
է
դժուար
Երբ
Ամանոր
է
-
միրգն
ու
սեր
առատ
Չոր
հացի
կեղեւ
կրծելն
է
դժուար
Կաղանդ
է
-
պիտի
նորէն
գինովնանք
Գինին
ապառիկ
կոնծելն
է
դժուար
Տարի
մը
ամբողջ
միտքս
քեզի
հետ
-
Քեզ
չսիրելը
կեղծելն
է
դժուար
Ես
առաւել
դուն
հաւասար
է
մենք
-
Այդ
առաւելը
գծելն
է
դժուար
ՔԻՉ
ՄԸՆ
ԱԼ
Ռ.
ՀԱՏՏեՃէԱՆին
Մեր
խօսքը
միշտ
հրաւէր
էր
-
գուցէ
մաղթանք
քիչ
մըն
ալ
-
Կամ
թէ
տեղի
անտեղի
խօլ
ահազանգ
քիչ
մըն
ալ
Բացարձակէն
խուսափող
ձեր
աչքերուն
համար
մերկ
Աշխարհի
վառ
գոյներուն
խառնել
երանգ
քիչ
մըն
ալ
Կամ
թէ
մեր
խօսքն
էր
շրջիլ
ներաշխարհէ
ներաշխարհ
Տալ
թախծոտին
թափ
ու
խանդ
-
մեռնողին
կեանք
քիչ
մըն
ալ
Խօսք
ուղղեցինք
բոլորին
-
անոնց
որոնց
սրտին
մէջ
Տարիները
-
փայլին
քով
-
թողեր
են
ժանգ
քիչ
մըն
ալ
Յոյսի
լոյսի
խրախոյսի
մասին
փողով
թմբուկով
Այսքան
տարի
գրեցինք
-
հիմա
կարղանք
քիչ
մըն
ալ
ՄԱՂԹԱՆՔ
Մեր
նօսրացած
անտառներէն
այլեւս
ծառ
չպակսի
Կէս
մութ
կէս
լոյս
մեր
օրերէն
ոչ
երգ
ոչ
պար
չպակսի
Մարդ
կամ
տարի
-
թէ
որ
ծնի
-
գոհարատուփ
է
թաքուն
-
Օրերուն
հետ
այդ
գոց
տուփէն
ադամանդ
քար
չպակսի
Թէ
որ
ուրախ
էք
ուրախ
ենք
-
թէ
տրտում
էք
-
մենք
յուսով
-
Մեր
թրթռուն
բարի
սագէն
ժպտաձայն
լար
չպակսի
Չորս
հովերէն
ինչ
որ
կ՚առնենք
կը
ցանենք
չորս
հովերուն
Մեր
պանդուխտի
երազներուն
հիւրընկալ
թառ
չպակսի
Երբ
լեռնէ
լեռ
ոստոստելով
հասնիլ
ուգենք
երկնքին
Հրթիռներու
հետ
մրցակից
մեր
ճամբուն
սար
չպակսի
-
Հեղ
մը
որ
քեզ
Զահրատ
սիրեց
սրտին
գաղտնի
չպահէ
-
Սէրն
ըսելու
հազար
ձեւ
կայ
-
միայն
թէ
բառ
չպակսի
ՈՒՐԻՇ
Ուրիշ
է
սէրը
երբ
հեռուն
է
ան
-
մինչդեռ
մօտն
ուրիշ
-
Ոչ
մօտ
-
ոչ
հեռու
-
մեր
սէրն
ուրիշ
է
-
մեր
կարօտն
ուրիշ
-
Պարզ
երկու
բառով
պարզ
է
նկարել
կեանքն
ամէն
մէկուն
-
Այո
կեանքերն
ապրիլն
ուրիշ
է
սակայն
-
համառօտն
ուրիշ
-
Թերուս
խմբավար
զուր
ենք
յանդգներ
կշռոյթ
տալ
կեանքին
-
Բախտին
անյողդողդ
ճպոտն
ուրիշ
է
-
մեր
ճպոտն
ուրիշ
-
Դէպի
նոր
տենչեր
վազելու
համար
մենք
կազմ
ու
պատրաստ
-
Մեր
բաղձանքն
ուրիշ
-
օրերու
դարբնած
խոչընդոտն
ուրիշ
-
Բայց
ամէն
գիշեր
իր
հետ
կը
բերէ
առաւօտ
մը
միշտ
-
Գիշերն
ուրիշ
երգ
կ՚երգէ
ականջիդ
-
առաւօտն
ուրիշ
Մեր
շուքերուն
մէջ
կծկուեր
անձայն
-
դժգոհ
մեր
շուքէն
-
Ուրիշ
շուք
կու
տայ
բարձրաբերձ
կաղնին
-
չորցած
խոտն
ուրիշ
-
Մենք
շատ
Կաղանդներ
ապրեցանք
այսպէս
-
դեռ
կ՚ապրինք
հարկաւ-Կեանքի
մասին
մեր
սորվածն
ուրիշ
է
-
անեքթոտն
ուրիշ
-
Թէ
տարիներ
վերջ
-
Զահրատ
-
դուն
նորէն
կը
մնաս
մանուկ
Պատահական
չէ
-
ուրիշ
է
ծերը
-
տարիքոտն
ուրիշ
ԱՅՍՕՐ
ԿԱՂԱՆԴ
Այսօր
Կաղանդը
տօնելու
պատրուակով
-
եւ
հպարտ
-
Դէպի
նորը
արշաւանքի
կ՚ելլէ
արդէն
մեր
հոգին
Այդքան
տարի
է
հինցուցեր
-
ի՞նչ
է
շահեր
-
ու
հիմա
Նոր
տարիէն
ի՞նչ
կը
յուսայ
յամառօրէն
մեր
հոգին
Յազարամէկ
վիշտ
ու
լքում
գինքը
խոցեր
են
անգութ
Իր
պայքարին
մէջ
մնացեր
է
միշտ
անգէն
մեր
հոգին
Թողանք
երթայ
-
մենք
սպասենք
վերադարձին
-
թէ
ի՞նչ
սուտ
Պիտի
դարբնէ
երբ
ձեռնունայն
ետ
գայ
նորէն
մեր
հոգին
ԱՄԱՆՈՐ
մենք
այս
գիշեր
նորէն
դիտակ
մը
առած
ղէպի
երկինք
կը
նայինք
-
աստղերն
այնքան
կը
խոշորնան
որ
մէկէն
մենք
զմեզ
հոն
-
կամ
անոնք
հոս
կը
կարծենք
Քաղաքակիրթ
մարդու
պիտակ
մը
առած
չենք
զիջանիր
մտերմանալ
-
ամէն
աստղ
դեռ
բարբարոս
կը
կարծենք
Մեր
այլամերժ
դաւանանքին
մէջ
խրոխտ
մեզ
մաքրակրօն
-
իսկ
մեզմէ
դուրս
ամէն
կարգ
վատ
-
հեթանոս
կը
կարծենք
Միլիոն
անգամ
միլիոն
շողով
աստղեր
կան
մինչդեռ
մենք
Երկու
վտիտ
մոմ
կը
վառենք
եղեւինին
վրայ
-
եւ
մենք
մեզ
փարոս
կը
կարծենք
Միլիոն
անգամ
միլիոն
տարու
աստղեր
կան
մինչդեռ
մենք
մէկ
տարիէն
միւս
տարիին
կ՚անցնինք
-
եւ
մենք
մեզ
հերոս
կը
կարծենք
Տիեզերքի
պարապին
դէմ
ոզնի
դարձած
կը
տեւենք
-
այնքան
եռուն
է
անջրպետն
-
ամէն
ինչ
կլանող
փոս
կը
կարծենք
Դեռ
չենք
սորվեր
կարգն
ու
սարքը
տիեզերքին
-
ամէն
ինչ
տարտամ
-
քաոս
կը
կարծենք
ԿԱԶէԼ
Շատ
ու
շատեր
ճամբայ
ելան
-
իսկ
ամէնէն
ետն
ես
դուն
Անուններուն
քով
համբաւեալ
նոյն
անանուն
կէտն
ես
դուն
Տեսար
ծովեր
կան
տարածուն
հորիզոնէ
հորիզոն
Անվերջ
վազող
-
այդ
ծովերուն
հասնիլ
ուզող
գետն
ես
դուն
Հազարաւոր
արեւներէն
արեւ
մը
կար
քեզ
դիւթող
Դէպի
արեւն
այդ
արձակուած
բայց
տատամսող
նետն
ես
դուն
Վայ
քեզ
Զահրատ
-
ո՞վ
է
տուեր
քեզի
այդ
սէրն
ապիկար
Ուր
որ
երազ
հիւսող
մը
կայ
սիրտդ
բացած
հետն
ես
դուն
