(ՆԵՐ
+
ԱՐՏԱ)ՔԻՆ
ՆԵՐՔԻՆ
-
ԱՐՏԱՔԻՆ
Երկու
«Ես»
կայ
Արտաքին
-
ներքին
Երբ
հարցնէք
Թէ
ձեզմէ
ով
յաւէտ
դժգոհ
է
միւսէն
Երկուքն
ալ
Միաբերան
-
«ԵՍ»
կըսեն
Կամ
թէ
հարց
տաք
Թէ
ձեզմէ
ով
կը
յոխորտայ
միւսին
վրայ
Միաբերան
-
«ԱՆ»
կ՚ըսեն
Ու
վերջապէս
Երբ
հարցնէք
ձեզմէ
ով
կը
պարտադրէ
Նոր
նոր
հարցեր
ամէն
օր
Միաբերան
«ՄԵՆՔ»
կ՚ըսեն
ՑՈԼՔ
Ան
եւ
դուն
Կեցեր
էք
հայելիին
առջեւ
Երկու
կերպարանք
կ՚արտացոլայ
հոն
-
Քու
կողմդ
յատուկ
նշան
մը
դիր
որ
չշփոթես
ՆԵՐԱՇԽԱՐՀ
Չոր
հացը
բաժակ
մը
թէյի
մէջ
թրջելու
պէս
Իր
հոգերը
կը
թաթխէ
իր
ներաշխարհին
Հոն
ասէն
ինչ
գունագեղ
է
-
համով
–
Հոն
հոգը
կը
դադրի
հոգ
ըլլալէ
ցաւը
ցաւ
ըլլալէ
-
Ինք
բարի
բարի
կը
ժպտի
աշխարհին
-
Իր
չոր
հացը
կը
համովնայ
բաժակ
մը
թէյին
մէջ
ԱՐՏ
Գովազդը
կ՚ըսէ
-
Բարեբեր
արտ
է
Հարիւր
կու
տայ
մէկի
դէմ .
Ան
Կինը
հոն
թաղեց
–
Հիմա
կը
սպասէ
ՁԱՅՆԸ
Ներքին
ձայն
մը
տեւական
կը
կրկնէ
-
Քու
տեղդ
հոս
չէ
-
Ուր
որ
կ՚երթայ
այդ
ձայնը
հետն
է
-
Քու
տեղդ
հոս
չէ
Քու
տեղդ
հոս
չէ
Ի
վերջոյ
կ՚ընդվզի
-
Ով
ձայն
-
կը
պոռայ
-
քու
տեղդ
ալ
հոս
չէ
ԱՐՏՕՆՈՒԹԻՒՆ
Ինչ
որ
կ’ուզէ
թող
ըսէ
-
պայմանաւ
որ
գէշ
բան
չըսէ
-
Որքան
կ’ուզէ
թող
խօսի
-
պայմանաւ
որ
բան
չըսէ
-
Եթէ
կ’ուզէ
թող
լռէ
-
պայմանաւ
որ
չխորհի
ՆԵՐԲՈՂ
Հասնիլ
կ’ուզենք
իսկ
ներբողը
քառասմբակ
կը
սուրայ
Յուսահատ
պոչին
կը
կառչինք
հազիւ
-
Կանգ
չառներ
ներբողը
-
կ՚երթայ
-
Մեր
ձեռքը
փրթած
պոչ
մը
կը
մնայ
ԱՐՏԱԿԵԴՐՈՆ
Ըստ
իրեն
Աշխարհի
կեդրոնը
ինք
էր
Իսկ
իր
կեդրոնը
աշխարհը
չէր
-
Սխալ
մը
կար
փոխադարձ
-
Շատ
ճիգ
թափեց
որ
սրբագրէ
Կեանքը
չբաւեց