1 Ընդ այսոսիկ հանդերձ աստուծով եւ առաջիկայ պրակք

ՊՐԱԿՔ Թ

2 Եւ արդ, վասն զի Պղատոն զիմաստասիրութիւն խոկումն մահու սահմանեաց, կարծեցեալ ստոյիկեանքն՝ թէ վասն բնաւորական մահուն ասէ. գան եւ յարադրեն յեղանակս ոմանս, ըստ որոց յիրաւի ոք զինքն ի բաց բառնայ։ 3 Եւ ասեն, եթէ վասն զի առաջիկայ կենցաղս այս մեծի երախանի նմանեալ գոյ, յայտ է, թէ ըստ որչափից յեղանակաց երախան լուծանի, ըստ այնքանեաց յիրաւի ոք զինքն արտահանէ։

4 Նա քանզի եւ ասեն իսկ, եթէ ըստ վեց յեղանակաց լուծանի երախանն. կամ վասն կարաւտութեան կերակրոց, զի կարաւտութիւն ելոյ կերակրոց, յիրաւի յառնեն կոչեցեալքն եւ լուծանի երախանն։ 5 Այսպէս եւ վասն կարաւտութեան ընչից՝ յիրաւի ոք զինքն արտահանէ, այսինքն ի բաց բառնայ, ոչ կամելով ծախիլ ի սովոյ, որպէս եւ Թէոգնիս յայտ առնէ առ ոմն Կիւռնոս ասելով, թէ պարտ է յաղքատութենէ փախչել եւ ի մեծակիտեղն անկանել ի ծով եւ ի վիմաց, ով Կիւռնէ, հոսիլ յարեգակնակոխ։ 6 Եւ արդ պարտ է գիտել, եթե ոչ զայն ասէ, թէ պարտ է տնանկին զինքն ի բաց բառնալ, այլ զայն ասէ, թէ պարտ է տնանկին ամենայն ուրեք սերմանել՝ եւ ի վիհս անկոխս, եթէ հնար ինչ իցէ եւ ի ծովու, որպէս զի ազատեսցի ի սովոյ։

7 Ըստ երկրորդ յեղանակի դարձեալ լուծանի երախանն վասն լինելոյ չարահաւ զկերակուրսն եւ գեղս մակարդիցեալս. քանզի այսպիսեաց ելոց կերակրոց յիրաւի յառնեն կոչեցեալքն եւ լուծանի երախանն։ 8 Արդ, այսպէս եւ մարմնոյ ուրուք չարահաւելոյ եւ անպատկանաւորելոյ առ ի յընդունելոյ զանձնաւորական ազդումն, յիրաւի արտահանէ՝ ի բաց քեցելով զինքն ի ցաւոյն, որպէս եւ ոմն շնական փիլիսոփոս, կիսագաւս գոլով, մատեաւ առ Յուլիանոս թագաւոր ասելով՝ կէս մարմնոյ իմոյ մեռաւ եւ կէս տեսանէ զտիւ, գթայ, ով թագաւոր, ի կիսակտոր շնականս. այսինքն թէ հրամայեայ կամ բժշկել կամ սպանանել. առ որս ասաց՝ թէ զերկոսեան զրկես, եւ զՊղուտոն եւ զՓայիթոն. յումեմնէ պակասել եւ զոմն տակաւին եւս տեսանելով։

9 Ըստ երրորդ յեղանակի դարձեալ լուծանի երախանն, յորժամ է վասն առանձնական տագնապի կոչնատեառն. քանզի կոչնատեառն կամ յանկարծակի հիւանդանալ եւ կամ լսել զկորուստ սիրելւոյ՝ յառնեն կոչեցեալքն եւ լուծանի երախանն։ 10 Եւ արդ, այսպէս եթէ առանձնական ումեք տագնապ հասանիցէ, լիրաւի ի բաց բառնայ զինքն, որպէս արար պիթագորուհին Տիմիքտայ, որ կոչեցաւ Թէանովն։ 11 Քանզի նա անկեալ ի բուռն սիկիլացւոց բռնաւորին եւ հարցեալ, թէ ընդէ՞ր ոչ ուտեն պիթագորականքն զմեծ ոլոռունս, ասէր՝ կերայց քան թէ ասացից։ 12 Եւ յասել բռնաւորին, թէ կեր, ասէր՝ ասացից քան թէ կերայց։ 13 Եւ այնպէս ծամելով զլեզուն վախճանեցաւ։

14 Ըստ չորրորդ յեղանակի դարձեալ լուծանի երախանն վասն արբեցութեան. քանզի յարբեցութիւն անկելոց կոչեցելոցն, յիրաւի լուծանի երախանն։ 15 Այսպէս յիրաւի ոք զինքն ի բաց բառնայ, յորժամ ի վերջինն հասանիցէ ծերութիւն եւ զառանցիցէ, եւ սկիզբն առնէ աղճատելոյ եւ բարբանջելոյ։

16 Իսկ ըստ հինգերորդ յեղանակի դարձեալ լուծանի երախանն, յորժամ սկիզբն առնեն կոչեցեալքն կռուելոյ եւ անիրաւս առ միմեանս առնել։ 17 Նոյնպէս յիրաւի ոք ի բաց բառնայ զինքն, յորժամ ըմբռնեալ ի թշնամեաց հրամայի առնել անիրաւ ինչ, կամ ընդ մաւր անկանել, կամ անպատեհս ինչ ուտել։

18 Իսկ ըստ վեցերորդ յեղանակի ասի լուծանիլ երախանն վասն հասարակական տագնապի. քանզի հասարակական տագնապի հասելոյ, կամ հրայրեցութեան, կամ շարժման, կամ արշաւանաց բարբարոսաց, յառնեն կոչեցեալքն եւ լուծանի երախանն։ 19 Այսպէս յիրաւի ոք զինքն ի բաց բառնայ ի հասարակական տագնապէ հասելոյ եւ թշնամեացն այն ինչ զքաղաքն առնուլ հուպ եղելոյ, եւ նորա յերկիւղէ անտի յաղթահարելոյ։ 20 Արդ զայսոսիկ ստոյիկեանքն։

21 Իսկ այլքն երկուս միայն յեղանակս յարադրեն, ըստ որոց յիրաւի ոք զինքն ի բաց բառնայ. քանզի ասեն, թէ առ ի կեալ՝ կենցաղս է կամ լաւ, կամ յոռի, կամ միջակ։ 22 Արդ, յորժամ ոք ի լաւումն կամ ի միջակումն գոլով տեսանէ զինքն ի յոռին արտամիտեալ, յիրաւի ի բաց բառնայ զինքն։ 23 Եւ դարձեալ, յորժամ ոք ի յոռեգունումն գոլով՝ եւ տեսանէ զինքն ոչ երբէք ի լաւագոյնսն վերաթեւեալ, յիրաւի ի բաց բառնայ զինքն։ 24 Եւ արդ այսոքիկ այսպէս։

25 Վասն որոյ ասեմք, եթէ ոչ ըստ իրաւանց եւ ոչ ըստ անիրաւութեան պարտ է զինքն ի բաց բառնալ ումեք, քանզի որք զայսպէսն կամին կամ խորհին, ընդդիմանան արարչին՝ հարստահարութեամբ կամելով լուծանել զկապն, զոր նայն կապեաց։ 26 Եւ պարտ է հաւանել Պղատոնի, որ ասէ, թէ ահա որպէս յումեմն պահարանում եմք. եւ ոչ է պարտ յայսմանէ զինքն արտահանել եւ տարափախչել, այլ կալ մնալ կապողին մինչեւ նա լուծցէ։ 27 Իսկ փորձութիւնք, թէ ուրեք պատահիցեն՝ ոչ վասն այնորիկ, որպէս թէ ումեք պարտ է զինքն ի բաց բառնալ, այլ վասն փորձելոյ զհոգին։ 28 Քանզի որպէս լաւ նաւապետ ոչ ի հանդարտութեան ծովուն, այլ ի յուզման ալեացն փորձի, նոյնպէս եւ վեհագոյն հոգի ի փորձութեան նահատակի։ 29 Ուստի եւ ճեմականքն, կամելով զժուժկալութիւն հոգւոյ ցուցանել՝ աղաւթէին ասելով, Զե՜ւս, տեղեա՛յ ի մեզ փորձութիւն։