Գիրք Դատաստանի, Ա խմբ.

Եթէ ոք անմեղ գնասցէ ուղեւոր եւ ոչ զոք ունէր յառաջ թշնամի պատահեալ, այլ թէ որ ամենեցուն գողն եւ աւազակն սմա դիպեսցի, եւ սպանցէ սա զնա, մի՛ իբրեւ սպանող դատեսցի սուրբ եկեղեցի։ Բայց վասն ահագին սեղանոյն սրբեսցէ զանձն աւուրս սակաւս՝ զմտաւ ածեալ, թէ ընդէր իսկ եւ ակամայք դիպեցան, թէպէտ եւ յԱստուծոյ իցէ մատնութիւնն։

Կարծեցուցանէ եւ յաղագս քահանայից վասն ասելոյն՝ ահագին սեղանոյն, այլ հասարակ ամենեցուն է։ Բայց այս դատաստան եկեղեցւոյ դատաւորաց եւ ոչ արտաքնոց է դատել, զիւրաքանչիւրոցն աւգուտ ըստ իրին։