ԹՐՔԵՐԷՆ ԲԱՌԵՐՈՒ ԲԱՌԱՐԱՆ

 

Աճելէ — Աճապարանք

Այդ խըտար լախըրտը — այդքան աղմուկ, պարապ խօսք

Գատը Գիւղ — գիւղ մը Պոլսէն չոգենաւով 20 վայրկեան հեռու

Գարթալ — Պոլսոյ մօտ գիւղ մը

Զալամ — չարչարանք

Զռնըխ — արժէքէ զուրկ

Զօրլու — թունդ

Էսնաֆճա — բարեկեցիկ

Ընիրէթը Ումիմիյէ — Ընդհանուր Տնօրէնութիւն

Թէլլալ — միջնորդ

Թէհարրի մէմուր — գաղտնի ոստիկան

Թէմմէննահ – երկրպագութիւն

Թոհաֆ — զարմանալի

Իճրա — աղերսագիր

Խալֆա — վարպետ արհեստաւոր

Խարախօլ կամ գարագօլ — ոստիկանատուն

Խաֆիէ — գաղտնի ոստիկան

Խըսմէթ — բախտ

Խլսախաթ — տոկուն խորթլամիշ — ցաւագար

Խմպըլ — միամիտ, ապուշ անձ

Կավռօշ — երգիծական օրաթերթ, լոյս տեսած Պոլիս, 1908–1926

Հայտար Փաշա — Պոլսոյ շոգեկառքի կայարաններէն մին

Մաղազա — վաճառանոց

Մէմուր — պաշտօնեայ

Միւտիրիէթ — ոստիկանատուն

Նուփուս — ինքնութեան թուղթ

Ուղուրլու խատիմլի — խերով բարով ըլլայ

Ուղուրսուզ — բախտ չբերող անձ

Պէլա — փորձանք

Պտլըխ պտըլխ - մսոտ, լոփիկ-լուփիկ

Պէճէրել — կարգադրել

Պէտէլի դրամ — փրկագին

Պոսթանճի պէքճի — պարտէզի պահակ

Սախաթ — վնասուած, ծուռ

Սաղլամ — ապահով

Սէրթ — խիստ

Սիւպլիմէ — թոյնի դեղահատ

Սիւրմէ — սեւ երիզ կիներու աչքին չուրջ

Սուրաթ — երես

Սօֆու — մոլեռանդ

Վէսիքա — արտօնագիր

Տահա — տակաւին

Տամար — ջիղ, յամառութիւն

Տէգ — պարապ խօսք

Տէմիրպաշ — անխախտ

Տէվրի — դարուն մարդը

Տիւշման — թշնամի

Տիք-պիլէ -— շիփ-շիտակ նայիլ

Տուպարա — խաղի բերել

Տօլապ — ճարպիկութիւն

Փէյլէմիշ ընել — կաշառել

Քէօր-քէօր — կոյր կոյր

Փէրչէմ — կիներու ճակտին թափված մազ

Ֆասըլ — փորձ

 

ԹՐՔԵՐԷՆ ԱՍԱՑՈՒԱԾՔՆԵՐ

— Զընգ զընգ էտէն նալչա տըր, իշ պիթիրէն ագչա տըր ։ — մեծ մեծ նետողը բան չըներ, գործը լմնցնողն է արժանաւորը։

— Պալ թութան փարմասընը եալար ։ — մեղր բռնողը մատը կը լզէ։

 

Բ. ԱՐԱՐՈՒԱԾ, ԱՔԼՈՐԱՄԱՐՏ

 

— Անծանօթ: (Անահիտին) նէ տէյոր ։ (Ինչ կ՚ըսէ կոր)։

— Անահիտ։ Փափազա սօր տէյոր: (Քահանային հարցուր կ՚ըսէ կոր)։

— Անծանօթ: Փափազ քիմ օլօյուր։ Վէսիքա. չապըք, եօրու գարագոլա: (Քահանան ո՞վ կ՚ըլլայ որ։ Անձագիր, շուտ, չէ նէ ոստիկանատուն)։

— Անահիտ.......

— Անծանօթ: Թիւրքչէ սէօյլէ։ Փիս լիսանը նէ հատ իլէ գուլլանը յորսըն: (Թրքերէն խօսէ, այդ աղտոտ լեզուն ինչ իրաւունքով կը գործածես կոր)։

— Անահիտ: Փիս սէն սին ։ (Աղտոտը դուն ես)։