ԳԼՈՒԽ
ՄԷ
ՎԱՍՆ
ԵԿԵՂԵՑՈՅ
ԺԱՌԱՆԳԱՒՈՐԱՑ
Եթէ
այր
ոք
կամ
կին
ի
սրբոյ
եկեղեցոյանորդի
մեռցի,
ի
կենդանութեան
իւրում
իշխան
լիցիինքն
ունել
զամենայն
ինչ,
եւ
անցեալ
ըստ
ինքն՝
իմերձաւորաց
չիշխէ
հեռացուցանել
զհող,
եւ
զջուր,
եւզժողովուրդ։
Եւ
ի
մերձաւորսն,
եթէ
բազումք
են,
եւկամի
զմի
ոք
որդի
առնել,
իշխան
է
առնել՝
որ
զնա
հեշտոք
կալցի։
Եւ
թէ
կամի
վաճառել
կամ
հոգոյ
տալ,
իշխանէ։
Իսկ
եթէ
ոք
յորդեգրաց
ի
քահանայութիւն
ձեռնադրիկամ
գեղջն
վկայութեամբ,
կամ
յանձնէ,
որում
չէր
անկքահանայութիւն,
զկէս
շնորհին
կալցի
յաղագսձեռնադրութեանն
անհարկ,
զկէս
շնորհին,
զհող
եւզջուր
բաւանդակ
սրբոյ
եկեղեցոյն
յանկաւորսնթողցէ։
Եւ
անցեալ
ըստ
քահանայն
եւ
ըստ
կին
նորա՝ամենայն
շնորհն
իսկ
բաւանդակ
յանկաւորսն
երթիցէ,
զի
չվայելէ
սրբոյ
եկեղեցոյ
զժառանգութիւննյանկաւորացն
հեռացուցանել
եւ
տալ
հեռաւորաց
եւօտարաց։
Բայց
եթէ
անկաւորացն
կամաւորութեամբ
կամհաճելով
տալ՝
թողացուսցէ
վարդապետն
եւ
զայն՝
միշինականի
ումեք,
այլ
սրբոյ
եկեղեցոյ
յուխտէ,
թէպէտեւ
հեռաւրո
իցէ՝
իշխան
լիցի
մերձաւորեցուցիչնմերձաւորեցուցանել։
Ապա
թէ
գեղ
դիպի,
որ
իրիցուն
իժառանգութիւն
բարձեալ
իցէ,
ժառանգութիւն
սրբոյաթոռոյն
է,
զոր
վարդապետն
կամի՝
ժառանգեցուցանէ,
իշխան
է։
Եւ
այս
սահմանադրութիւնս
Հերակլեայ
է
եւԽոսրովայ
լինելով
ժամանակօք
եւ
այսր
լիցի։
Բայցյառաջ
քան
զնոցա
ժամանակն
որ
ինչ
լեալ
է,
մի՛շարժեսցի,
զի
չգիտէ
ինչ
հաստատութեամբ,
որպէսկալեալ
է՝
կալցին։
Բայց
նոցա
ժամանակացն
եւ
յայսմհետէ
եւ
յաւիտեան
այս
գիր
հաստատուն
կացցէ,
եւ
մի՛ոք
անցցէ
ըստ
այսմ
սահմանաւ։
Տեսցուք
եւ
զայս
հոգեւոր
դատաստան,
զիիշխան
առնէ
իւրոցն
տալ
ում
եւ
կամի,
իսկ
զեկեղեցոյնչհեռացուցանել
յանկաւորացն։
Եւ
թէ
պատահի
իհեռաւոր
անկաւորաց
կամ
յօտարաց,
զոր
որդեգիր
արար,
քահանայանալ,
զկնի
իւր
ի
մերձաւոր
յանկաւորսն
ասէթողուլ.
զի
թէ
պատահի
ի
նոցանէ
քահանայանալ՝կալցին,
ապա
թէ
ոչ՝
նոցին
կամօք
յօտարս
տալ
իշխանլիցին
առաջնորդքն,
սակայն
ի
տանէ
քահանայութեանիցէ՝
զոր
ժառանգ
առնեն։
Յայսոսիկ
զայս
առաւելուլ
ի
դէպ
է,
զի
ոչմիայն
յորժամ
ժառանգաւորքն
բարձեալ
լինինյեկեղեցոյն՝
սուրբ
աթոռոյն
է
այն,
այլ
թէ
պատահինանկաւորքն
անարժան
լինել,
թէ
քահանայք
իցեն,
թէ
ոչիշխան
է
զարժանաւորսն
ի
քահանայից
կացուցել։
Եւայդ
ըստ
ճշմարտութեան
է։
