ԳԼՈՒԽ
ՃՁԲ
ՎԱՍՆ
ՀԱՇԱՄԵԼՈՅ
ԶԱՒԱԿԱՑ
Եթէ
պատահի
հաշմ
լինել
զաւակ,
որպէս
թէչունել
բնաւ
միտս
եւ
իմացուածս,
սա
ոչ
է
ժառանգ,
զիոչինչ
իմանայ,
որով
ի
գործ
արկցէ
զհայրենիսն,
զի
իծնէ
այնպէս
պատահեաց։
Ապա
թէ
յետոյ
ախտն
եղեալ
իցէեւ
կարծիցի
բժշկիլ,
յայլ
ժառանգս
աւանդեսցեն.
թէառողջասցի՝
ժառանգէ,
ապա
թէ
ոչ՝
որք
ժառանգեննխնամս
տարցին
մինչ
ի
մահ։
Իսկ
եթէ
այլազգ
իցէ՝
կաղ,
կամ
կոյր,
կամայսահար,
որ
չիցէ
անզգայեալ,
կամ
բորոտ,
որ
չիցէբնաւին
ապականեալ,
կամ
անդամալոյծ
իմաստուն
եւայլք
այսպիսիք,
որ
բաւական
գոն
այլօք
սպասաւորօքզհայրենիսն
ժառանգել,
մի՛
զրկեսցին
ի
ժառանգլինելոյ,
իսկ
անբաւականքն՝
այլօք
ժառանգորդօքխնամիցին
մինչ
ի
մահ,
որպէս
ահա
ցուցաւ։
Եւ
զայդ
այդոցիկ
իրաւամբք
գիտեմքդատաստան։
Զի
եւ
ըստ
0րինացն
անարատք
ի
կենդանեացնի
սեղանն
ելանէին
Աստուծոյ
նուէր,
իսկ
արատաւորքնհասարակաց
էին
զենլի։
Այսպէս,
անարատք
հոգով
եւմարմնով
Աստուծոյ
լիցին
ընծայ
ի
մարդկանէ
եւժառանգք,
իսկ
արատաւորքն
մարդկան
անխոտելի
ենժառանգք։